çağımızda geçmiş yüzyılların bilmediği , kısa ömürlü bir yaratık yaşıyor.. sinemadan çıkmış insan. gördüğü film ona bir şeyler yapmış. salt çıkarını düşünen kişi değil. insanlarla barışık.. onun büyük işler yapacağı umulur. ama beş-on dakikada ölüyor. sokak sinemadan çıkmayanlarla dolu ; asık yüzleri , kayıtsızlıkları , sinsi yürüyüşleriyle onu aralarına alıyorlar , eritiyorlar.''
yusuf atılgan'ın aylak adam kitabında sinemanın insana kattıklarını anlattığı ''sinemadan çıkan insan'' yok artık. hani o kısa süren farkındalık durumu bile olmuyor günümüz insanında.
insanlar eskisi gibi filmlerde kaybolup ağlayıp, gülmüyor. çünkü kafalarında film çıkışı atacakları twetlerin hesabı var. herkes yönetmen, herkes oyuncu.
genelde koca akafalı ya da sigara tiryakisi. ya öksürür hapşırır film boyu. ya amını siktiğim kafası kapatır perdeyi. öküzlük bu ya dışarı çıkcağı tutar. 2 de bir tuvalete gider sıçar. çıkar bi telefonla konuşur. film arasında salonda durur siktimin sığırır.
