istemsiz yaptığım olaydı aslında. gerekli gereksiz elime geçen kağıt parçalarını ya çantama ya cebime attığım için birikiyor bi şekilde. ama sorsanız nerde saklıyosun diye ben bile bilemem. bir bakıma kendileri saklanıyorlar. konser biletlerini saklamak candır asıl.
yüzlercesini saklayarak benim de gerçekleştirdiğim eylemdir.
29.03.2002 tarihinde a beautiful mind'ın biletinden başlamak üzere günümüze kadar izlediğim tüm filmlerin biletlerini saklıyorum. arkasına not aldıklarım olmuş. arada bir çıkarıp yad ediyorum geçmiş günleri. uzun vadede çok dokunaklı oluyor.
eskiden sinema olmayan şehirlerde uzun süre kalıp ankaraya muğlaya üniversitelere giden ablam ve abimin sinema betimlemelerinde çok etkilenip izmire taşındıktan son her sinemaya gittiğimde yaptığım eylem. mutemelen hala bir kutumda saklı duruyordur.
kızlara özgü bir davranış biçimidir.kadınlara demiyorum bakın kızlara özgüdür.herşeye anlam yüklemek için yanıp tutuşan bünyeye ilaç gibi gelir.bu devirde sinemaya gidilebilecek kaç kişi kaldı ki zaten.
yapılması hoşa giden eylemdir, zamanla silikleşmeye başlar yazıları zaten okuyamazsın ama yine de güzeldir. yaşadığı günü unutmayıp, ölümsüzleştirmeyi fotoğraf yerine bu tarz şeyler yaparak mutlu olmanın bir çeşididir. yaşadığı günün değerini saklamakta olabilir aslında.
bunu yapan kişi çoğunlukla aşıktır. şöyle ki, çiftimiz sosyal olma telaşıyla sinemaya gider ve çıkışta genellikle er kişi yanındaki dişiye '' al aşkım sakla bunu'' diyerek bu çılgınlığı başlatmış olur. aradan zaman geçer, gidilen sinema, tiyatro, konser vb. aktivitelerden arta kalan biletler dişinin elinde biriktikçe birikerek ''anı'' olur. çiftimiz ayrıldığında ise bu anılar dişi kişiye görsel bir hatırlatıcı görevi görerek daha fazla acı çekmesine sebep olur. o yüzden yapmayalım bunu. hatta yapanları uyaralım.
hatırası olan filmin biletini saklamaktır. sevilen arkadaşlarla güzel bir yaz akşamı seyredilen bir inception biletini saklamak unutulduğu anda gördüğünüzde eski bir hatırayı canlandrması bakımından iyidir.
