bugün sabah erken kalkmam gerekiyordu. dershaneye gidecektim. ama sabah uyandığımda kendimi biraz hasta hissediyordum. sanırım saat dokuz civarındaydı. zaten sekiz buçukta olan dersime geç kalmıştım. gitmesem de olurdu. hayal meyal hatırladığım odamdaki sineğin vızıltısıyla tekrar uykuya daldım.
telefonumun çaldı uyanıp baktım, dershane hocammış. açmadım saate baktım, on üç küsürdü. biraz daha uyumaya karar verdim. sanırım sinek hala ölmemiş ve kanatları kopmamış olsa gerek hala vızıldıyordu.
tekrar uyanmamın sebebi ezandı. ve yatağımdan kalktım tekrar saatime baktım on beş civarındaydı, biraz fazla uyumuştum . gidip yüzümü yıkayıp geldim. ezan bitmişti, ama bitmeyen bir ses vardı... evet sinek. eşşek sineği olsa gerek kocaman, ama kara sinekgillerdendi. perdemi aralayıp baktığımda gördüğüm manzara karşısında şok olmadım. perdeyle cam arasına sıkışmış bizim mal. biraz düşündüm. lan zamk senin dedim ne kadar malsın*. beim bildiğim tam altı sattir aynı yerden dışarı çıkmaya çalışıyorsun. olmuyor işte ne zorluyon. bir saat uğraştın olmadı bırak. camımı delecen? sonradan aklıma geldi. lan dedim senin haberin yok zamk. sonra camı araladım biraz, bu bi duraksadı şöyle. sonra cama vurdum bi iki uçtu vazır vuzur diye. el hareketleriyle yönlendirip açık olan yerden uçmasını sağladım.
sineklere üzüldüm. zaten üç günlük ömrü var diye biliyorum. bizimkinin sırf altı saati camın orda geçti yazık. velhasıl sineklerin cam diye bir şeyin olduğu bilgisinden yoksun olmasıdır.
(bkz: vay zamk bumuydu)
(bkz: anlatmasam içimde kalırdı)
