baudrillard ın kuramı *
baudrillard a göre içinde bulunduğumuz çağda gerçeklik artık kitle iletişim araşları tarafından emilmekte ve hipergerçeklik durumuna geçilmektedir.
hipergerçeklikte hakiki olan ile olmayan arasındaki ayrım kalkmıştır. ikisinin yerini simülasyon ve simülakrlar * almıştır. ancak simülasyon taklitten ayrıdır. taklitte gerçeklik ilkesine uygun olarak bir yanıltma söz konusu iken simülasyonda gerçeğin yerini simülakrlar ve hipergerçek almaktadır.
hipergerçeklikte gerçek olanlar özellikle kitle iletişim araçları aracılığı ile asimile edilip tüketilmekte ve hipergerçek haline gelmektedir.
baudrillard örnek olarak aslında körfez savaşı olayının olmadığını söyler. insanlar televizyonların karşısında adeta bir film izler gibi savaşı izlemektedir. ancak kendini televizyondan yayarken bütün anlamından soyutlanmakta ve savaşın yerini insanların duyarsızlaştığı birer görüntüden ibaret olan savaş görüntüleri,savaş haberleri, şiddet ya da savaş simülakr ı almaktadır.
buna göre artık hakikat hakkında yorum yapmak imkansızdır çünkü herşey çoktan simüle edilip hipergerçeğe emilmiş olacaktır.
burda en önemli eleştiri elbette hakikat ve gerçeklik iddiasını reddeden baudrillard ın teorisi ne oluyor sorusudur. verilen cevaplar kişinin modernite/postmodernite konumuna göre değişmektedir.
ilk söyleyeceğim şey simülasyon bir taklit değildir. latince taklit demek olsa bile...
simülasyon artık olmayan gerçekliğin yeni halidir. belki bir gölge gibi. sosyal bilimlerden bahsediyorum elbette. yoksa formula 1'de de simülasyon sürüşleri var, o biraz daha farklı.
gerçekliğin buharlaştığı, belirsizliğin ve karmaşanın baş aktör olduğu günümüz dünyasında her şey artık simülasyondur.
simülasyonu tanrısallaştıran şey ise genelde kitle iletişim araçları, temelde kapitalizmdir.
