ilk başlarda bana has bir rahatsızlık olduğunu düşünsem de simit sarayına gittikçe gördüm kü yalnız değilmişim. herkeste varmış bu rahatsızlık. sağa bakıyorum tabağına dökülmüş susamları işaretparmağının ucu ile toplayan biri, sola bakıyorum yine aynı sahne. size özel olduğunu düşündüğünüz sıkıntıları başkalarında da görünce nasıl rahatlıyor insan anlatamam. onları gördükçe önümdeki simit kebap tadı vermeye başladı. ciddiyim bak.
efenim olayın uygulanışını da anlatalım ki eksik kalmasın; bildiğiniz üzre bu simit denen yiyecek susamlı olduğu için gerek koparma sırasında gerekse de ısırma anında bir hayli susam dökülüyor önünüzdeki tabağa. elinizde simit varken gözünüze çarpmayan o dökülmüş susamlar, simit bittikten sonra bir serap havası yaratıyor ortamda. hele de tam doymamışsanız, yeme yanında yat. o derece yani. eylem basit; işaret parmağının ucu ile o susamlara hafif bir baskı uygulanır ve bakarsınız ki susamların parmağınıza yapışmış. hoop! götürürsünüz o yapışanları ağzınıza. bu eylem tabaktaki susam sayısı bir hayli eksilene kadar yapılır. tamamı bitirilmez asla, çünkü orda dekoratif olarak kalması gerekenler de vardır. söyleyecek bir şey kalmadı, e hadi afiyet olsun gari..
susamları parmakla topladıktan sonra eğer ki bir simit sarayı ortamındaysanız. susamlarla beraber kasaya gidip hafif recep ivedik ağzıyla, parmağınızın üzerindeki susamları göstererek "pardon bağyan bu susamları tekrar kullanıp bana yeni bir simit yapar mısınız?" şeklinde sorulması durumunda, simit sarayını bir anda sinir sarayında çeviren aksiyondur.
susamları parmakla toplamanın üç farzı vardır. birincisi niyet etmek, ikincisi parmağı yalamak, üçüncüsü de parmakta biriken susamları ağza götürüp yemek ve aynı anda parmağı tekrar yalamak.
