yani tamam duygusal milletizde şöyle bir olay olmuştu;
bir çocuk düşünün aynı yol üzerinde neredeyse her gün halka tatlı tepsisini düşürüyor ve bir zenginin arabasını durdurup çocuğum ne kadar bu yere dökülen tatlıların parası deyip bütün parayı çocuğa saymasını bekliyor hoop para cepte. memleketimizde böyle uyanık çocuklarda var haberiniz olsun dedirten durum.
asıl sorunu simitlerinin devrilmesi ve o günkü nafakasını muhtemelen kaybetmesi olmayan, aksine bu ülkede henüz okul çağında olmasına rağmen mecburiyetten ötürü simit satmak zorunda kalan çocuktur.
edit: bu cümle bile zorunuza gittiyse, diyecek hiç bir şeyim yok. yazıklar olsun. at gözlükleri yakışmış.
bir babayitin ortaya çıkıp ta ağlama çocuğum, kaç simit vardı tepside al işte parasını bugün de dinlen, derslerini çalış, hep çalış çalış amk. nereye kadar demesiyle son bulacak gözyaşlarıdır. ama bu devirde nerede öyle insan.
