emrah tarzı yeşilçam türk filimlerinden tanıdığımız insan modelidir. bu insanlar fabrikada çalışır, simit yer bolca, beyin gelişemediğinden de fabrika kızına aşık olurlar. işten kovulur, sahilde yemeye devam ederler. çocuklarına da akşam simit götürürler.*(bu arada başlık sözlüğün mizahi yanını ortaya çıkartmak için açılmış olduğu kanısındayım. niye ayar verme çabasındayız anlamıyorum. he de geç) he
öğrenci insanların yapabileceği bir iştir simit yemek.
hatta hergün simit yemek. yanlızdır çünkü öğrenci. tek kalıyordur. arabası da vardır, parası da.
ama gel gör ki yaz okulundadır. yanlızdır. ev arkadaşları yoktur. sadece o kalmıştır birsürü dersten.
yanlızdır. ve hergün okuldan eve dönerken bir simitçiden simit alır. eve gider ve yanlızlığının nişanesi simidi yer. yemek yapmak istemez, kebap yemekte. yanlızlık hali bitene kadar bu böyle devam eder. öğrenci hergün simit yer.
çünkü yanlızdır. bu yüzden zavallı simit yiyen bir adamdır. ama bu zavallılık simit yediği için değil, yanlız olduğu içindir...
soguk bir ankara aksamında simidin en gevreğini bulup yanında da sıcacık çay keyfini tadamamıs insanların dısında kalan insanlardır ,yazıktır günahtır .
pis fakirdir hepsi . Ben en lüks restoranımda suşimi yerken bi elinde simit diger elinde ayran üstü bası pislik icinde önümden gecip bide geçerken nedense sanki ben malmışım gibi yüzüme bakan sinirimi bozan terbiyesiz yaratıklardır. Gelmeyin ulan ugramayın bizim lüks semtlerimize gecmeyin restoranlarımızın önünden. Alayını katledicem o olucak.
