Yıl 2010. Aylardan aralık. Alese girmek için dokuz Eylül Üniversitesi Tınaztepe Kampüsüne gittim. Hava soğuk zaten, bir de rüzgar nasıl esiyor soldan soldan. "Ulan arkadaşların dediği kadar varmış, resmen dağbaşı burası" diye düşünürken gidip mühendislik Fakültesi önündeki yaşlı bir adamdan simit aldım. Içeri alınmayı beklerken bi yandan da simiti kemiriyorum isteksizce. Derken o güzellik abidesini gördüm.
Hatun 1.70 civarı, beyaz tenli, siyah uzun saçlı ve Kırmızı ojeliydi. Birden öne doğru eğildi, sütyen giymemişti. Şaka lan şaka. Üzerinde bi eşofman vardı sadece. Elinde de benim gibi bir simit. Ama bu kadar çekici yenir ya bi simit. Böyle koparmasi, ağzına atışı, elinde tutuşu... her biri adeta hesapla yapılıyor gibi. Bir de kendime baktım, susamlar üstüme dökülmüş. Hayvan gibi ağzımla koparıyorum simiti. Üzerimde rengi soluk bi mont. Tamam gözlerim doldu daha fazla anlatamicam.
O kızı aylar sonra bizim okulun kampüsünde gördüm. Meğer onunla ayrı dünyaların insaniymisiz. Halbuki simit ne samimi bir bağ kurmuştu aramızda. Tüh.
