benim simit satarak evimi geçindirdiğimi, onurlu yaşadığımı bile bile sırf popüler diye sırf sınıf arkadaşı özgenin babası özgeye ıphone 6 almış diye benden aynısını isteyen oğlumdan utanıyorum.
yolsuzluk yapan baban olmadığı için sevinmesi gereken kişi söylemi. gerçi bu zihniyette düşünen birinin simit satan babadan utanmasi doğal. ne yazık ki, namusuyla ekmek parası kazanan o adamın böyle bir çocuğu olmuş. keşke dışarı boşalsaydın simitçi amca.!!!
sen utanılacak olay görmemişsin denilesidir. tayyip de para çalıyor, ama bak bilale hiç utanıyor mu?
işte utanılması gereken yerde bilal de çalıyor gibi gibi sana örnek çoğaltırım.
insan anne babasından utanmaz, bana yanlış geliyor en azından.
utanma, zira simit güzel şeydir. hele o simidi aldığında kafir birine dahi gülümseyen, ona selam veren, dua eden simitçi daha güzeldir.
sırf bunun için her sabah simitçinin yanından geçip selam veriyorum ben. kafirim ama seviyorum böyle insanları.
böyle insandan utanılmaz, böyle insana sarılınır. böyle insan her gün merhabalaşılır, yol üstünde mükemmel sohbetler yapılır. dertleşilir, siyaset tartışılır. ancak utanılmaz. hele böyle biri anne babaysa, sar sarmala evlat. baban cennetin dünyalısı.
zengin insanları dünyanın merkezi sanan ergen söylemidir. belki baban sana lüks marka ayakkabılar alamıyor, belki gizlice anahtarını çalıp E-5'te yarış yapabileceğin son model bir arabası yok, belki seni senelik bilmemkaç milyarlık okullara gönderemiyor ancak o senin BABAN. once bunu hatırla. daha dün sen çocukken iş dönüşü aldığı gofrete seviniyordun la bebe. ne çabuk büyüdün de pastanın içinden çıkan dansözü hayal edip anandan babandan utanır oldun? eminim benim gibi,sözlükte annesi babası zor şartlar altında çalışan herkesin şu başlığı görünce boğazında bir şeyler düğümlenmiştir. yazık.. çok yazık.
bu durumda utanılacak bir şey yoktur. utanmak için maddi değil manevi sebepler gereklidir. bizimki de dükkan işletiyor ama ne selamı var ne sabahı. sebepsiz yere beni silmiş adam. sanki ben ona bi şey yapmışçasına. işte böyle bir durumda utanılır, üzülünür.
Bende yıl sonunda, herkesin kek pasta gönderdiği etkinlige, tencere ile yoğurt gönderen annemden çok utanmıştım. Fakat eve geri dönerken arkadaşlarımın bir kaşık daha fazla yoğurt yiyebilmek için birbirleri ile savaş yaparcasına yarışmasından sonra utancım sevince dönüşmüştü. Keske annem şimdi hayatta olsa da onu doya doya koklasam...
