klasik insanlarız biz. ben demek gereksiz çünkü bir tane değiliz. otobüste fazla akbili olan var mı? sorusunu soramayız mesela. yada minibüste müsait bi yerde kaptan! diyemeyiz biri inerse iner sonra geriye doğru yürürüz biz. onlarca insanın arasına girip gözlerine bile bakmadan bize baktıklarını biliriz. aslında bişey bilmeyiz biz. okulda öğretmenin tahtaya kaldırdığı ve kıpkırmızı şekilde soruyu yapamadan oturan öğrencileriz biz. kasiyer kızdan/oğlandan hoşlanmaz aşık oluruz biz. başka bi müşteriye cennetten bir parçayı izlermiş gibi gülmüş olamaz ya? belki yalnız doğmuş belkide yalnızlığa itilmişizdir biz.
