Sene 2011.
O zamanlar başka bir sözlükte takılıyoruz. Ortam, muhabbet falan. Hızlı Çağlarımız. Bir o kadar da kederliyiz tabi...
Manitadan Yeni ayrılmışım, dünyalar başıma yıkılmış. Çağırdım ekürileri, izmir şirinyer'de pavyon pavyon geziyoruz. Hiçbir konsomatris, hiçbir eküri derman olmuyor derdime. Kadehlerin biri gidiyor biri geliyor...
O zamanlar dandik bir telefonum var, Güç bela sözlüğe giriyorum. Bununla mesajlaşıyoruz işte, dertliyim falan diyorum. Erkek sanıyorum tabi. Bilader, Cankuş muhabbeti falan. Neyse, hem telefon dandik hem kafam güzel. Dedim ben yazamıyorum buradan ver numaranı dertleşelim. Pat yazdı bu. Bizimkilere kapıya çıkıyorum dedim, yaktım sigara çevirdim telefonu. Tam selamun aleyküm biladerim dicem bi baktım Karşımda Harun abi olamayacak kadar kadınsı bir ses tonu. Gerçi o zaman yaşı küçüktü ama olsun, Bildiğin kız lan işte. Aynı Kemal Sunal'ın hesabı; 'pardon hanımefendi karı mısınız' dememek için kendimi nasıl zor tutuyorum anlatamam.
O gün bu gündür tanırız işte birbirimizi. *
