oyunundan esinlenerek filminin de gösterime sunulması sonucu iyi ki izlemişim dediğim 2006 yapımı fantastik bir filmdir. gerilim olabilir fakat asla bir korku filmi değildir.
gece karanlığında son seste ve kocaman bir ekranda oyununun oynanmasını tavsiye ederim ben. bir anda binlerce çeşit duyguyu yaşatabiliyor. yaşadım!
sırf bu oyun için sevgilimden ayrıldım. gözümü kırpmadan silent hill i seçtim. oyundaki şifreleri ve bulmacaları çözmek için bi hayli zaman harcadım o arada kendisini ihmal ettiğimi düşünen sevgilim resti çekince bende oyunun gerginliğiyle bu ilişkiye son noktayı koydum.
psone a yeni sahip olduğum dönemlerde oynadığım ilk oyunlardan( silent hill 1 için konuşuyorum) lisedeydim o zamanlar oyun içine çekiyor adamı ister istemez başlangıçta kız nerde ne olacak merakı ama oyun beni çok germişti, yıllar sonra oyunun tam çözümünü bulmama rağmen bile sonuna kadar oynayamadım oynamadım, psone ın kıytırık grafiklerinde bile geriyor adamı resmen hele o radyodan çıkan ses yok mu sırf o bile yeter, ama beni oyundan en çok soğutan silah kullanımı ve yönlendirme kısmında saçmalıkların olmasıydı adamın yüzü size doğru bakarken aşağı ya basarak size doğru gelmiyordu yine yukarı sanki hiç yüzü size dönük değilmiş gibi yukarı tuşuna basmanız gerekiyordu, sonraki versiyonlarında düzelttiler mi bilmiyorum ya da ben yapamamışımdır ama kontrol zorluğu en kaçılması gereken anlarda beni zorladığından aman be deyip save dosyasını bile silmiştim, yani bir daha hiç bir zaman bitiremeyeceğim demektir, oyunu bitirip sonunu görmek istememe rağmen şu an bile açıp hali hazırda yarısına gelip sildiğim oyuna baştan başlayamadım çünkü kontrolü de bi kenara bırakırsak oyundaki atmosfer gerçekten geriyor aq.
not: korku ve gerilim filmlerini merak edip izleyemeyenlerdenim. elimin altında nerdeyse tüm testere, resident evil, hostel filmleri var sayılır ama daha testere 1 ve 2 den başkasını izleyebilmişliğim yok.
akira yamaoka müzikleri ile çok daha etkileyici bir hal almış, kurgusu sağlam bir oyun. iman gücünüz sağlam değilse çıkmaza girip kapatabilirsiniz. ben yaptım siz yapmayın.
Resident Evil'i ne kadar beğendiysem bir o kadar nefret ettiğim film.
Arkadaş film dediğin oyunla alakalı olmak zorunda değil. Oyunu loose bir concept olarak alıp onu evirip çevirebilir. Önemli olan oyundan haberi olmayan insanların gidip izlediğinde en azından ne olup bittiğini anlayacak bütünlükte bir olay kurgusu olmalı. Hayatımda çok kötü korku filmleri izledim ama bu kadar kötüsünü izlemedim. Resident Evil, oyundan hiç haberi olmayan insanların bile zevkle izleyebileceği bir yapım hiç olmazsa.
Oyunu oynayanlar neler olup bittiğini çok iyi anlayabilirler, ama bilmeyenler neler olup bittiğini anlamak için sürekli başlarını kaşıyacaklardır. Devasa olay örgüsü kopuklukları var çünkü. Evet sonlara doğru her şey yerli yerine oturuyor belki ama bütün film neyin ne olduğunu anlamaya çalışmaktan zaten yorgun düşüyorsunuz. Babanın bütün film boyunca oradan oraya koşuşturmak ve bize bir iki bilgi kırıntısı atmak dışında ne işe yaradığını anlatabilir mi beğenenler? Niçin iki kadın cehennemi yaşarken polis ve baba piknikte gezer gibi kasabayı gezebiliyorlar? Silent Hill'den çıkmak isteyenler niye uçurumla karşılaşıyorlar? Evet başka bir boyuta geçiş söz konusu ama sebebi ne? Niye polisler pata küte girip çıkıyorlar? Elbet bunların bağlantıları var ama filmde anlaması çok zor. Türkçe dublaj mı çok kötüydü acaba ingilizce orijinalinde mi seyretmem gerekirdi ki?
Ayrıca yıllardır yapılan, şeytani bir kızın masum bir kızın ruhunu ele geçirmeye çalışması ve toplu isteri filmlerinden farksız bir yapım. The Mist'teki Bayan Carmody'nin de bu filmdeki aklını dinle bozmuş kaçık kadına göre çok daha başarılı olduğunu da söylemek isterim.
Atmosfer ve efektler süper. Ama oyunu bilmiyorsanız hiç elinizi atmayın derim.
survivor-horror tarzı oyunların ilk 3 orijin oyunundan biridir. serinin hiçbir bölümündeki yaratık diğer yaratıkla aynı değildir. çünkü yaratıkların dış görünüşleri karakterin psikolojisine göre şekillenir.
--spoiler--
Mesela Origins deki Travis, yalnız başına yaşayan ve hayatını yollarda tırcılık yaparak geçiren bir kişilik olduğu için, serinin bu oyununda birbirine sarılmış, adeta kucaklaşan ve görünüş itibariyle cinsel çağrışımlara yol açan yaratıklar vardır.
--spoiler--
oynanış olarak yaratıklarla savaş çok zor olmasa bile, puzzle larını tamçözüme bakmadan bulmak çok zordur. yaratık tarafından darbe aldıktan sonra yanıp sönen ekran kalp ritminize etki eder. ayrıca geri sayımlar, soyulan duvarlar, dakikalarca inilen derin merdivenler, karakterin sık sık yaşadığı 'uyanma'larla ve akira yamaoka nın bestelediği muhteşem pentatonik müziklerle çeşitlendirilmiş hipnoz indüksiyonları kullanılır. peki bu iyi mi kötü mü ? size kazandırdığı kadar kaybettirdiği de çok, ama bu riski göze alarak bu karanlık dünyaya inmek istiyorsanız tekrar düşünün derim. Çünkü burası Silent Hill 'bir kere girersen bir daha asla çıkamazsın'.
oyunda incecik upuzun bir koridorda koşuyorum sözlük. o loş koridorun ucunda bir ışık var, sağlı sollu pencere dolu. dakikalardır koşup hala ulaşamayınca sıkılmaya başlıyorsun tamam mı, parmağın klavyede böyle sağa sola bakınmaya başlıyorsun. bir anda pencereler bir patlıyor, bir de mal gibi ses sisteminin sesini sonuna kadar açmışım. ofis sandalyesinin tepesinden geriye yuvarlanıyorum, korkudan ödüm bokuma karışıyor, rengim sapsarı olduğu gibi kafayı da yarıyorum. yemin ederim kalbimin 2 salise durduğunu hissettim. bu oyun beni öldürmeden ben onu öldüreyim diye sildim gitti. böyle bi oyun işte. utanarak söylemeliyim en korkunç olmayan yeri de buraydı üstelik.
oyunları ve gerçek hikayesi gerçek bir fantastik ekol iken filmleri yüzünden hak ettiği yerde değildir.
nükleer tesislerin yerden bitme ot gibi ülkenin her yerine dağıldığı ve insanların gerçek bir kurgu bilincine sahip olduğu japonya'da bu başarı tesadüf değildir.
insan psikolojisini çok derinden etkileyen ve başka bir insan olmaya neden olan türden şarkıları bolca mevcut.
