özünde bir sürü anlamsız sözcük ve kaygıdan oluşan bir varoluş savaşına, yaşanabilir bir şey havası vermeye çalışmak durumudur. doğduk öleceğiz. tüm özet bu iken söylenen, yapılan şeylerin ölçüsü konusunda tekrar düşünülmeli diye düşünmeden edemiyor insan. yaşamak deyince nedense aklıma hep ilkokul yıllarımın 23 nisanları gelir. nedensiz bir sevinç ve heyecanla acemice süslemeye çalıştığımız sınıfımızın pespaye görüntüsü. yaşamlarımıza ne kadar çok benziyor, bir sürü hayal kırıklığı var. of ulan sözlük of.
insan oğlunun doğasında olandır. ne kadar kötü durumlara düşerse düşsün o insanın içinde hep bir umut aklında ulaşılması zor hayalleri olacaktır. hayaller olmadan da yaşanmıyorsa yapacak bir şey yoktur.
alnından öpülesi kişilerin gerçekleştirdiği duygu verici eylemdir.
her yiğidin harcı değildir hayatını anlamlandırmaya çalışmak. çoğumuz bi kenara çekilir, ergenler gibi "hayat çok acımasız, bazen bazı şeyleri kabullenmek gerek." deriz.
