kapıda sıkı bir kart sorma problemi yaşanır. genellikle kış mevsiminde o kapının önünde, yağmurda, soğukta eldivenler çıkarılır ve kırk saat cüzdandan kart çıkarılmaya çalışılınır. baya vaktinizi alır ve sürekli içinizden kart soran askere sövebilme yetkisi verir. o kartı bulursunuz gösterirsiniz, yetmez çanta kontrolü olur. hele ki ağzı açık torbanız falan varsa, çanta arama platformuna torbayı da öyle koyarsanız, içinden herşey dökülebilinir. baya bi rezillik yaşanır. tehlikeli bir yerdir bu sebeplerden dolayı bünyeye..
ankara' nın en merkezi yerinde olması nedeniyle acil ihtiyaçlarınızı gidermek için ideal bir yerdir. ama içerde tuhaf bir nem kokusu vardır. uzun yıllar oldu gitmeyeli belki çözmüşlerdir o problemi de.
çılgın kızılay turlarından sonra nefes alabileceğiniz hoş mekandır. ayrıca boktan bir bahçeye sahipken sonradan adama benzemiş ama kişilerin "devletin parasıyla ohh ne güzelll sefa sürüyorlar" sözlerine maruz kalmış mekandır. çok zengin bir ankaralının askeriye armağan ettiği sonradan ordu evine dönüştürülmüş sıhiye köprüsünün yakınlarında.
önünden geçen herkesin aynalı camlarında kendisine baktığı orduevidir.sıhhiyededir.milli gelirden en fazla payın neden orduya (milli eğitimden de fazla) ayrıldığının vücuda gelmiş halidir.
otobüsle kızılaya doğru süzülürken gözünüzün takıldığı ve gördüğünüz her 10 kişiden 9unun 50 yaş üstü olduğu mekandır. güzel beyaz sandalyeleri vardır.
üç kişilik odada kalan asteğmenlerin hadlerini bilmeyerek iki kişilik oda istedikleri,
ayranın yok içmeye... diye cevap aldıkları ve dört kişilik odaya kaydırıldıkları*,
15-20 araçlık otoparkına albaylar zor park ederken, izin için komutana giden teğmenlerin fırçalandığı,
arada karşı komşu yargıtay ile park yeri sıkıntısı yaşanan,
resepsiyondaki askere ilk olarak ''boş yerimiz yok'' lafı ezberletilen,
şeffaflık için resepsiyona koyulmuş, oda sayılarını gösteren monitörün sahte olduğunu bildiğim*,
60-80 yaş arası dedelerin istanbul-harbiye orduevi* ile mekik dokudukları,
ali yarbayın combosuyla meşhur, caaanım orduevi...
