bir zamanlar doğum günümü en az 120 insan/ yazar kutlardı. şimdiyse ne gerçekte ne sanalda öyle bir şeye rastlamıyorum. unutulduğumu ve önemsenmediğimi fark ettikçe daha çok izole olup uzaklaşmaya çalışmam gerektiğini düşünüyorum. artık karmasına, eksisine, dostuna, düşmanına bakmadan yazacağım. canınız isterse ! bunu siz istediniz !
Doğum günü kutlamaları saçmalıktan öte değil abber kardeş. Benim doğum günümü ailem hariç, en yakın arkadaşlarım bile bilmez. Söylemedim, söylemem de. Saçma sapan doğum günün kutlu olsun mesajları, saçma sapan güya sürprizli bi mekanda kutlama, aynı klişeler vs bana çok saçma, yapay, samimiyesiz ve gereksiz gelir. Behzat amirin "nasılsın" sorusuna "saçma sapan konuşma la" demesi gibi, doğum günü kutlamalarına saçma sapan hareketler yapmayın amk demek istiyorum. Çok da sikimizdeydi doğduğumuz tarih ve onun her sene aynı gün saçma sapan bir şekilde samimiyetsizce kutlanması falan. Takılmayın böyle şeylere.
bu gece çok sevdiği bir insanı kırmış ve intihar fikri aylar sonra yine aklına girmiş yazar eğer intihar etmiyorsam Allah inancım, babamı ve kardeşimi üzmeme isteğim ve acı çekmeme düşüncem bunda pay sahibi oluyor. ama kendimden çok babamı ve kardeşimi düşünüyorum. çok üzgünüm. bir şeyler yapmalıyım ama ne ? bilmiyorum. sadece paylaşmak istedim.
insanlarda yaşama sevinci bırakmadılar arkadaş.Kimin başına ekstra felaket gelse intihar’a meyilleniyor.Bu günler geçicidir karanlık gecenin aydınlık sabahı var bu umutla yaşayıp acısını sevenleri ile paylaşmak.Sevdiğin bir aktivede desteklediğin sanatçıların,spor veya sporcuların başarısı ile sevinmek mutlu olmak yaşanan acıları bir nebze unutturur.O yüzden bu hafta Trabzonspor Fenerbahçe’yi yenip cim bomun kazanmasın getireceği liderlik seni bu sevince savuracaktır.Hayat devam ediyor hiç bir olumsuzluk canına kıymak için değerli değil değerli olan dediğim gibi acını en yakınların ile paylaşmak.Bizimle de (dilersen) paylaş ne bileyim Liverpool size 8 tane salladı vs de,gocunmayız.Kendine iyi bak intihar vs çıkar aklından bunları.Kendine iyi bak.
üst üste ikinci kez bir yurt dışı gezisine yine boğaz ağrısı ve öksürük yüzünden çıkamamış olan yazar.
istediğim üniversiteyi okuyamıyorum.
istediğim mesleği yapamıyorum.
istediğim kadınla çıkıp yatamıyorum.
istediğim ülkeye gidemiyorum.
yıllardır okb ve depresyon ile uğraşıyorum.
gerçekten çok sinirliyim. hayallerimin ve hedeflerimin gerçekleşmediği bu hayatta 40 yaşında olmak canımı sıkıyor ve sinirimi bozuyor.
umarım Allah bir kapı açar çünkü gerçekten moralsiz, yorgun, öfkeliyim. bir yardıma ihtiyacım var. yalnız denemekten yoruldum.
yıllar geçtikçe hayatın anlam boşluğu, depresyon ve can sıkıntısını daha çok hisseden ve depresyonundan sıyrılmanın zor olduğunu fark eden yazar.
en sonunda kimsenin yerimi bilmediği bir yere taşınıp insanlardan uzak duracağım. çok yoruldum artık.
bu arada toplu ve seri halde entrylerimi eksileyen, hiç hoşlanmadığın fenerbahçe fanatiklerine de bana kendileriyle savaşmak için yaşama enerjisi verdikleri için teşekkür ediyorum. iyi ki varsınız ! galatasaray da sahipsiz değildir bilin bunu !
