sigarayı bırakmaya karar verilmez, pat diye bırakılır. iş karar vermeye hazırlanmak, karar verme aşamasında olmak, karar vermek süreçlerinde ise, o işin sonu yaştır. dönüp dönüp başa sarılacaksa, "ne zayıf insanım ben" şeklinde bunalıma sokar adamı.
teoride kolay, pratikte zordur. babam bıraktı 1 sene içmedi içmedi, kilosunu aldı bir güzel, ondan sonra ben niye kilo aldım diye başladı. bir şekilde başlanıyor yani.
Eğer başarılırsa agresif, biraz tombul ama sağlıklı bir vücutla geçirilecek günler geliyor demektir. ilk üç ay ne dedin sen! modunda gezen birinin sabrederse üç ayın sonunda tüm kokuları hisseden, güne güzel başlayan birine dönüştüğünü bizzat bıraktığım için bilen biri olarak desteklediğim davranıştır. bırakınız efenim.
uygulamak kararı almaktan çok daha zordur. sigara kullanıcısı olarak bu kararı alan herkesi desteklemişimdir ancak ne yazık ki çok az sayıda insan bu başarıya erişebilmiştir. tabii bunlar yalnızca benim gördüklerimden çıkan bir profil oluşturuyor. sizi bilemem dostlar.
mali bir kriz yaşanmaktadır.
artık sigaraya son verilmelidir.
zaten şu mereti bırakma zamanı geldiği düşünülmektedir.
azmedilir paket alınmaz.
gün içinde gelen bir telefon..
olamaz.
sinir harbi yaşatan telefon görüşmesi ardından.
bir bakmışımm ben yokmuşum.
bir bakmışım markete koşmuşum.
bu hikaye böyle sürer gider.
an itibarıyla "neden olmasın lan" haline bürünmeme sebep olmuştur. istiyorum sözlük, çok sigara içiyorum, ciğerler iflas etti, cüzdanım isyan etti, bu meret beni mahveyledi *. keşke bırakabilsem diyerek bir kez daha denediğimdir. **
