teorikte kolay olsa bile pratikte çok zor bir karardır. Bazı irade sahibi insanlar çat diye tek cümle ile bırakıyor o ayrı, bıraktım bir daha içmeyeceğim diyor adam ve hakkaten içmiyor, 2 yıl olmuş bırakalı, soruyorum canın çekiyor mu diye, sen ne diyorsun tabiki çekiyor diyor, kimisi de başka yöntemler kullanıyor ilaçlar sigaradan tiksinmelerine sebep oluyor. bana gelince, seviyorum içmeyi, ölümcül bi hasta olduğumu öğrenene kadar içerim herhalde. neyse kötüye bir şey olmaz iyiyi de allah koruyor değil mi?
Sigara bağımlılığına son vermek istemektir. Çok kez bıraktım olmadı kardeşim olmuyor amınakoyım.
Mesela ;
Durakta otobüs bekliyorsun zaman geçmiyor otobüs gelmiyor oysa bi dal yaksan 2 dumanda gelir.
Mekana girdin alkollüsün o el arkadaşının pakete gidecek.
Tribünden iniyorsun devre arası ortalık duman altı o sigara içilecek.
işten çıktın yolda yürüyorsun önündeki adam içiyor sende arkadan dumanı çekiyorsun başlasam mı lan o sigaraya başlayacaksın.
Biriyle tartıştın kafanda filler sikişiyor içeceksin.
Evde tek başına sözlüğe girdin canın sıkılıyor yak bi dal.
Hatunla maç yaptın ne yani yakmayacakmısın bi dal ?
sözlükteki andavalların kıskançlıkla torpillemeye çalıştığı karardır.
bu karar tövbe gibidir. ver kararı, tutama: normal!
yılmayacaksın.
burada en önemli mesele insanın duydusal değil rasyonel olarak sigaradan tiksinmesidir.
Her sigara tüttürdüğünde kendisine küfretmesidir, bunu sağlamak ise araştırmak-okumak-düşünmekten geçer.
Ben bıraktım, yeniden başlayabilirim. Ama sonrasında yeniden bırakabilirim.
Şu anki hedefim maraton veya 10K gibi bir koşuya hazırlanmak, böylelikle başka anti-sigara motivasyonları elde etmektir. sen de gelsene
defalarca alıp da uygulayamadığım karar bu. önceden ne zaman istersem bırakırım derken sonradan öyle olmadığını gördüm. bırakılmıyor arkadaş, bağımlı olmuşum haberim yok, utanç verici.
şimdi en önemlisi şu ki, sigara içmeyi feci seviyorum. benim için büyük bi keyif kaynağı. lakin sağlığım için bırakmak istiyorum. severek ayrılalım gibi bi şey bu. kendi irademle yapamıyorum çünkü seviyorum sigara içmeyi. kokusunun, muhabbetinin, kahveye yaptığı kavalyeliğin hastasıyım. sanırım ilaç kullanmak benim için en iyi çözüm olacak.
sigara bırakma ilaçlarından da tırsmıyor değilim. ruhunun yarısı halihazırda melankolik bir insan oluşumdan ve bir de mazide kalmış depresyon tecrübemden dolayı yine öyle bir ruh haline girmek istemiyorum. mutlu olmak istiyorum! sigara içmek istiyorum! ama sağlıksız olmak istemiyorum! spor yaparken koştuktan sonra dilim dışarıda it gibi olmak istemiyorum. ileride sağlıklı bir çocuk sahibi olmak istiyorum. bu konu benim için ikilemlerle dolu olsa da şu ilaçları gözümü karartıp bi deneyeceğim sanırım. may the force be with me, smokers!
