çocukluktan öte asosyalleşmesi halidir. sigarayı sosyal ortamlarından hiç çıkarmayıp evde karı korkusundan sigara içmeyen tiryakimiz, tamamen bıraktığında rakı sofralarından, nescafe eşliğinde tavla turnuvalarından hep kaçacaktır.
neden?
düşünsene 15 gündür sigara içmiyorsun ve arkadaşlarınla oturmuş iddialı tavla turnuvası oynarken rakibin tutup kamyoncu marlborosu yakıyor amk.
bitmez ki o. kokar da kokar. tavla değil işkence yaşatır adama.
o bu şu derken kendini hiç evden çıkmayan biri olarak bulur.
ya karısıyla mutlu olur ya da filozof.
tabi çoluk çocuğa karışıp çocuklaşmak da en kolayı olsa gerek. *
her yıl sekiz ay bırakıyorum sigarayı, her yılbaşında bıraktığım ilk ay çocuklaştığımı görüyorum baya bayaaa.
ya dokunsanız ağlıycam şuan o durumdayım.
beni oynatmazsanız topumu alır giderim diyememek gibi bişey oluyo sanki böyle bi komşunun kızının barby bebeğinin saçları daha güzelmiş de kıskanıyormuşum gibi böyle sanki misketim yokmuş gibi tasolarım ütülmüş gibi bokum gibi oldum işte yeeaa demem gibi bişey bu his ciddi ciddi. *
