Gece saat 1. Cebimde ne param var ne de sigaram. Tanıdıklarımdan borç alacak durumda da olmadığımdan uykumun gelmesini beklemek yerine biraz yürüyüş yapmanın iyi geleceğini düşündüm. Sokağa çıktığımda aklımda sadece sigara bulmak vardı. Düşünürken zamanında sokakta bulduğum paraları hatırladım. Biraz şansla bi 10 tl bulabileceğimi düşünürken az ilerde sokak lambasının ışığıyla parlayan 10 kuruş gördüm. ''Evet para. Ama mebla konusunda anlaşamadık sanırım''
Sonra biraz daha yürüdüm. Aklıma parayla zaten sigara alacam bari birisi paket düşürmüş olsun derken köşeyi dönerken yerde yamulmuş ama kırılmamış bir sigara gördüm. ''Evet sigara. Ama yine miktar konusunda eksik'' diye hafif tebessümle iç çektim yerden alırken. Düzelttim tam yakmak için çakmağı ateşlediğimde şehir karanlığa gömüldü. Bi an yaptığım nankörlükten dolayı ufak çapta uyarı olarak algıladım bunu.
''Özür dilerim''
Az ileri devam ettim. Cebimde çoktan iptal olmuş kredi kartları vardı. Belki borçlarını ödediğimden tekrar kullanıma açılmıştır diye düşündüm. Bankalar caddesine doğru çıkarken ordu bulvarındaki nöbet tutan askerler dikkatimi çekti. Onlardan sigara isteyebilirdim. Nasıl girmeliydim ama lafa? Yekten sigara var mı diye soramazdım. Nöbet tutan askere de gecenin bu yarısı muhabbet açmaya çalışmam istenmeyen sonuçlar doğurabilirdi. Gündem zaten gergin. Bütün bu düşüncelerle devam ettim yoluma. Köşeye vardığımda halk bankası bankamatiğine uğradım. Bankamatik kartıma el koydu. Aldırmadan ziraat bankasına doğru yürüdüm. Bankamatik kartıydı ve bildiğim kimse de para yollamamıştı ama bir umut işte. Şifreyi hatırlayamadım ve o kartta bankamatikte kaldı. Neden hepsini aynı şifre yapmıyorsam sanki diye düşündüm. Zamanında gece resepsiyonistliği yaptığım otele yürürken saate baktım. Tam konsamatrislerin geliş saatiydi. Hepsini tanıyordum çalışken ve kafası güzel bir kaç hatunu soymak ne kadar zor olabilir ki diye düşündüm. Ufak ufak planlar belirmeye başladı kafamda. Tam önüne geldiğimde beni zaten tanıdıklarını, bu kadınların en pilot hallerinde bile kimseye para kaptırmayacaklarını düşündüm. Üzerime baktım önce. Ne bir parkam vardı ne de baltam. Camekandan yansımama baktım sonra; ''ben raskolnikov değilim''
Devam ettim cadde boyu. Teb bankası. Ilk kredi kartımı bu bankadan almıştım. Iptal olan kartıma el koymadı ama işlem de yapmadı. Yakın olduğumdan otele gelecek kadınlar belirdi kafamda tekrar. Mevsim yaz, herhalde kim bilir yeni kimler gelmiştir dedim. Belki onları tavlayıp bu geceyi atlatabilirim en azından diye düşündüm. Daha sonra farkettim ki; ''ben don juan değilim''
Devam ettim yoluma. Az önce caddede olması gereken kokoreç arabasını görmediğimi hatırladım. Abisi hapisteydi hafızam beni yanıltmıyorsa. Eleman da sakin huylu olsa da anlık bir öfkeyle cinayet işleyebilecek potansiyel vardı. ''Genetik sanırım'' diye düşündüm. Garanti bankasına vardığımda kavşağa bir minibüs girdi. Otogar servisi mi diye bakarken içinden gürcistandan göçmüş, zamanında aynı iş yerinde çalıştığım ve sabahlara kadar muhabbet ettiğimiz lasha indi. O bana baktı ben ona. ''Abim'' diye bağırdı taa oradan bütün caddeyi inleterek. Her zaman sesi yüksek, heyecanlı biriydi. Karşılıklı yürüdük birbirimize. Tam hasret çekmiş iki kardeş gibi sarılırken elektrikler geldi. ''Anlaşabiliriz aslında yöntemlerin bu kadar karmaşık olmasa''
Naber napıyorsun derken öğrendim ki mc donalsta işe başlamış. Kapanış uzun sürdüğünden bu saate kalmış. Sen napıyorsun demesine fırsat vermeden atladım hemen.
-sigaran var mı?
okula geç kaldım buna rağmen evden çıkınca otobüse bineceğim durağın tersi yönde olmasına rağmen markete gittim kapalıydı. otobüse bindim otobüsten indim okul servisine binmeden önce servisi kaçırma ihtimalime rağmen iki büfeye uğradım ikisi de pos cihazı yok dedi ulan nakit de 10 liram var afedersiniz alsam kaza olur bel olur açıkta kalırım diye okulun servisine bindim artık son çare, derse de geç kaldım başta yazdığım gibi. madem geç kaldım gideyim avmden sigara alayım içer öyle girerim dedim -okula tek yakın market avm bizde- ulan kimse girip çıkmıyor saate baktım saat dokuz bu nalet de bi saat sonra açılıyor. özetle içinde bulunduğum durumdur.
çok kötü bir şeydir, öylesine yalnızlaşıyor ki insan o yalnızlıkta kimliğini unutuyor, hani biri çıkıp gelse elinde sigarayla, evet burda, evet tam istediğin şey bu dese çok güzel olur ama olmuyor maalesef.
sigara öldürür doğru yeşilay ama sigarasızlık da öldürür, sigara belki süreç içinde öldürür ama sigarasızlık bir anda öldürüyor.
Gerginlik,ani tepkiler,elde ayakta titreme,olur olmaz sinirlenmeler ve daha niceleri uzun süre devam etmesi sonucunda toplum düzenini bozmaya yönelik hareketlerde bulundurur.
Arkadasa dadanmaktir. Ayip olmasin diye iki tane ikram edilir ama bu paketin yoklugunu ve arkadasta olusunu firsat bilen andavallar paketin yarisindan fazlasini icerek agir kufur yerler.
Dun biri bunu yapti. Hala kufrediyorum cocuga. Yapmayiniz. Eger cok caniniz cekiyorsa ayni kisiden otlanmayiniz yazik gunah.
O kadar lanet bir durum ki hiçbir şekilde anlatılmaz, yaşanır. Zaten gece sigaram 5 taneden azsa hemen gerilmeye başlıyorum saat sınırı koyuyorum kendime. Şunu bir buçuk saat sonra, çok efkarlanırsan şunu yarım saat sonra içerim diye. Allahım açlıkla bile sınanmaya razıyım, yeter ki sigarasız bırakma.
Gerçi benim dualarım kabul olmaz ki 5 dakika sonra sigaraları camdan aşağı düşürürüm kesin.
şuan hayatımda ilk defa yaşadığım olay. Ankara şehir Hastanesi'nde işlemlerin beklenenden uzun süreceğini söylediler. etrafta 1 tane sigara alacak yer kalmamış. delirebilirim.
"damdan düşenin halinden damdan düşen anlar" özdeyişinin vücut bulmuş halidir. Allah yardım etsin. Yakın olsam 0 Rh(+) kan getirir gibi koşa koşa getirebilirdim. Bu arada geçmiş olsun, konu her ne ise.
