Ilk bi kac duman bildigin komur kokusu ve tadi verilir. Sigaranin en cok bu ilk iki dumanini seven bir kimse olarak kibrite karsiyim. Saglikli bir gelecek icin, gelin sigaramizi cakmakla yakalim.
loş bir ortamdaysa eğer, sigara içmeye niyetlenen kişinin kibriti çaktığı anda yüzünü aydınlatması tıpkı bulutlu bir gökyüzünde bir an şimşek çakıp karanlık geceyi aydınlatmasına benzer. tıpkı çocukluk korkularımız kadar samimidir.
o kibritin çıkardığı kokuyu anlık olarak içine çekmek ister insan. hani böyle sevgiliniz bana beni sevdiğini söylemiyorsun der, siz de o an yine söyleyemezsiniz ama samimiyet içinizdedir ya hani işte öyle bir şey bu da.
sigarayı kibritle yakarken oluşan karizmadır. o elin kibrite gidişinden tutun, elinizi havaya kaldırıp da çöpün yanması için şırak diye kibritin barutuna vurana kadar, yanıp da sigaraya götürüp yakana dek hepsi karizmalıktır. çakmak kırk yıl uğraşsa bu karizmayı yakalayamaz.
sigarayı kibritle yakmak her zaman karizmadır.
özellikle rüzgarlı havalarda yaktıktan hemen sonra rüzgardan sönmesin diye avuç içine alarak yakmak
ve kibritin kokusu burnunuzdan içeri girmesi karizmanın kralıdır. tabi kibritle yakan insanlar daha iyi bilir.
