sigarasindan otlanilan adamin, surekli "len bir paketi 4 lira. yani bi kalemi 20 kurus. ya sanki 20 kurusu esirgiyorum, o benim arkadasim, hem arasirada bende ondan aliyorum, ben nasil 20 kurus icin moralimi bozabilirim ve arkadasimdan 20 kurusun lafini yaparim ya" tarzinda cumleler kurmasina yardimci olan huzun.
"aga patlat bi cigarada şenlenelim."
"aga patlat bi marlboro'da bacalar temizlensin."
gibi girişimlerler elinden alınmış son dal sigarasının ve cebinde "sigara almaya 25 noksan"deyişi gereğince sigara almaya parası olmayan adamın "küçük emrah"örneği gibi boynunun bükmesi ve insanın yüzüne acı acı bakması olayıdır.
yararlanılan kişi dar ya da orta gelirli ise son derece haklı bir hüzündür. belki de bu arkadaşımızın cebinde, otlanılan sigaraları yerine koyacak nakit mevcut değildir. kredi kartı bir çözüm olarak görülebilirse de, kimi bayilerin bu tür bir alışverişe yanaşmaması, ya da bu yöntemin cepte beş lira bile olmadığının itirafı anlamına gelmesi, durumun vehametini arttırmaktadır. dolayısıyla, birinden sigara otlanmadan önce iki kere düşünülmeli, daha da iyisi, üşenmeyip en yakın tekel büfesine yönelinmelidir.
lise çağımızda hepimizin muhakkak yaşadığı ve başkalarına yaşattığı hüzün.
alırsın bir paket winstonu, lm yi, monte carlo* yu -ki bunlarda tam liseli sigarasıdır- gidersin okula. okulun muhakkak arkasında, kıyısında, köşesinde sigara içilecek bir mekan vardır, herkesçe kullanılan. orada sigaranı yakarsın. ama ne tatlı bir sigaradaır o ! paranı zorla birleştirip almışsındır. para üstü bile almassın bakkaldan o derece yani. o sırada elemanlar gelmeye başlar. klasik bir de soru vardır: "sigara var mı?" ne yaparsın çıkartır verirsin birer dal birer dal... sonrası ise felakete gider bir liseli için neredeyse. herkes öğrenir sende sigara olduğunu, arkadaşlar çullanır sana; "bi sigara versene", yarın ödeşiriz,sabah paketimle gelecem" falan filan diye. hatta cebinde sigarası olan bazı ipnelerde gelir ister. bunlarda görülmüştür. neyse okul biter, akşam eve gidersin. uyumana daha 6 saat vakit vardır, pakette ise 2 dal sigara. "hassiktir" deyip birini içersin, sonra diğerini... paketi klasik bir kırma yöntemiyle avuncundan sıkıştırıp atarsın. sonraki hedef babanın sigarası olur. belli etmeyecek kadar içersin ondan. yarını düşünürsün. "parada yok, ne yapcam yarın?" dersin. işte budur sigarasından otlanılan adamın hüznü.
ha bir de bunun tam aksi vardır. paran olmadığı zaman sende aynısını yaparsın. bir nevi ödeşirsin. o zamanda karşı taraf hüzünlenir.
eğer aynı evde yaşayan 3 kişiden 3'ü de sigara içiyor ve bunlar içinden sadece 1'inde sigara kalmışsa o kişide bolca oluşabilecek hüzündür. bir an küçük emrah'a bağlayıp, " almayın, almayın sigaramı. " diyecekmiş gibi bakışlar atar, boynu istem dışı öne eğilir, hafif kamburu çıkar, ses tonunda bir arabesklik göze çarpar. ama sahiden oluşan hüzündür.
hoca vaazdadır:
-öbür dünyada içtiğiniz sigaraların acısı sizden çıkartılacak. çoluk çocuğun rızkını sigaraya veriyorsunuz.hepiniz şeyinizi(!) puro gibi ağzınıza alacaksınız orada.
içlerinden birisi:
-hocam ben çoluk çocuğumun rızkını sigaraya vermeyip otlanıyorum. benim durumum ne olacak???
hoca:
-sen de ondan bundan otlandığın için, onun bununkini alacaksın.
alınacak ders: bakkal şuracıkta evladım.
