ev arkadaşımın bizzat yaşadığı durumdur. kendisi lise yıllarından beri günde bir paketi götürürken bu sene kız arkadaşının isteğiyle bir anda bıraktı ve aramıyor bile artık.
bireylerin bağımlılık ve alışkanlık arasındaki farklı karıştırmasından doğar. sigara insanlarda bir boşluğu doldurma bir oyalanma aracı gibidir. nikotinin verdiği geçici keyfi bazen gerçekten aranır ama başka bir şeylere yönelmek, meşgul olmak bu basit keyfin özlemini unutturur. efendim psikolojide koşullanarak öğrenme diye bir şey vardır, insan beyni bir duruma koşullanıp o durum geldiği zaman vücuda 'böyle olman gerekiyor' komutunu vermeye çok yatkındır. sigarayı da önceleri 'bir tane durakta beklerken içeyim, tenefüste içeyim, yapacak bir şey olmayınca içeyim' cümleleri ya da durumları ile ilk başta kendi beynimize empoze ederiz. daha sonra durağa gittiğimizde normalde sigara içmek istemesek bile eli cebe atıp refleksif olarak sigara yakmak gayet mümkündür. yani aslında bağımlılık dediğimiz kavram burada biyolojik bir ihtiyaçtan ziyade psikolojik bir uyarılmadır. uzun lafın kısası illede bırakacağım denilirse rahatlıkla bırakılabilir.
sigarayla ilgili bağımlılığı insanlar kendi kendilerine yaparlar. sigara zorla onları kendisine bağlamaz aslında, insanlar sigaraya bağlanırlar nedense. bunu kavrayan bir insan evladı kollaycaaa bu illetten kurtulabilir. evet, aynen böyle düşünüyorum. bu bağlamda da başlık çok şukela olmuş diyebilirim.
