bırakılmıyor aq. bir gün denedim akşama arkadas kafamı bozdu. s.kerim böyle hayatı deyip gidip paket aldim. Türkiye'de yaşıyorken bırakmak çok zor. strese girmeden, sinirlenmesem ağzıma dahi sürmem ama bizim insanimizla mümkün değil. ya hiç başlama ya da birakamazsin.
30 sene içtim. Günde 3. Paketi alyordum..
Sabah işe giderken arabam ile bir gün bir baktım 45 dakikalık yol da 6. Sigaramı yakıyorum..
Karar verdim. Her ilde sigara bırakma klinikleri var. Gittim ve bıraktım bir ilaç ile. (bkz: champix) çok ta olmaz demeyin. 1.5 sene oldu bir fırtım yok..
ben böyle bıraktım. sigaradan bir fırt çektim. nefesimi tuttum. birden otuza saydım. nefesimi verdim. son dumanlar beni terketti. sigara; seni içmeyeceğim diyerek son sigarayı kültabağına bastırıp, söndürdüm. yarım sigara paketini sehpanın köşesine koydum. çakmakta üstünde. o bana baktı, ben ona baktım. bir daha sigara yakmadım. bunlar onüçmart bindokuzyüzonyedide oldu. o gün bu gündür sigara içmemekteyim. işte bu kadar kolay sigarayı bırakmak. deneyin, başardığınızı göreceksiniz.
Cok dogru, agzinla icmiyorsun beyninle iciyorsun.
Oyle yada boyle birakiliyor ama alakasiz anlarda aklina dusuyor. En son paket alisimin ustunden 2 yil kadar gecti sanirim. Ne zaman kendi icimde cikmaza girsem bi sigara yaksam diye beynimde yanip sonuyor. Frenliyorum. Bir sekilde bas etme mekanizmasi saniyor beyin. Iste ondan nasil kurtulunur, onu bilmiyorum.
2. denemesinde sigarayı bırakan biri olarak -ki genelde aşırı disiplinli de değilimdir- bende işleyen göt korkusu olmuştur.
demem o ki insanın vücudunda somut birkaç sorun yahut da çevresinde kanser ya da benzeri rahatsızlıklara yakalanan biri olmadıkça sadece zararlarını bilmesi yetmez çoğunlukla. bir abim ''bırakamıyorum demeyin yedikule göğüs hastalıklarına gidin bak bakalım nasıl bırakıyosunuz''derdi.
