bünyenin yeni krizlerle karşılaşmasına neden olabilcek boktan durum diyerekten tanım olayını hallettikten sonra olayımıza geçelim.
saat gecenin tam tamına ikisi. bir elimde karpuz olduğu halde elimde sigarayla babama yakalandığım günden itibaren öğrendiğim ilk şey, evde kesinlikle sigara içemeyeceğim gerçeğiydi. bu gerçek, soğuk havalarda sigara içmek için dışarı çıktığımda suratıma şlap şlap vuran kar, yağmur, çamur kadar gerçek ve acı vericiydi. halbuki ben yirmili yaşlardan sonra babamla karşılıklı sigara içmeyi düşünüyodum ama karpuz olayından sonra böyle bir eylemde bulunursam babamın beni zükerteceğini anlayabilecek kadar kafam basıyodu...
saat tam 2de apartmanın önündeydim. çakmağımı çıkardım ve burakhan'a küfür etmeye başladım. çok severim sigaramı yakarken birilerine sövmeyi. yok lan, burakhan bizim çakmak collector. hani bi film vardı ya bone collector diye. onun gibi bir tip buda. çakmak için adam öldürür yavşak. noldu lan? dur sen daha rezil etcem seni. neyse işte, bu adamın evinde arama yapsalar bir evi havaya uçurabilecek kadar çakmak çıkar evden. o gecenin gündüzünde bundan çakmak istemiştim ama vermemişti ibne. benim çakmakta yanmıyordu işte. sövmeye devam ederken vakit kaybetmemek adına eve girdim. mutfak dolaplarında yaptığım yaklaşık 7 dakikalık bir aramadan sonra kibrit kutusu buldum. o sevinçle dış kapının anahtarını almayı da unutmuşum alüminyum. lan ossura ossura dış kapıya giderkene kafamı kaldırmamla altıma zıçmam bir oldu. osururken sıçmak gibi bişey değil olum korkudan altıma sıçtım. kapının önünde bir adam bekliyodu gecenin ikisinde. tabi bu saatte kimse gelmez diye apartmanın havasını değiştirmiştim bende. adama kapıyı açtım ve dışarı kaçtım. üzerimde babamdan kalma kahverengi pijamalarımla beraber...
zor bela sigaramı içtim ve dış kapıya yöneldim. kapının kapalı olduğunu görünce bir anda rafet el roman oldum lan. koşmaya başladım. rafet el roman diyorum çünkü yüz ifadem ve duygularım aynı onun gibi olmuştu. eğer keyiften koşsaydım mirkelam derdim zaten demi? kediler konuşuyordu. her gece konuşurlardı ama bu gece eminim benim mallığımdan bahsediyolardı. tırstım. eniştemin evine kadar koşmuşum. ışıklarına baktım, kapalıydı. yürüyerek eve döndüm. allahım bizim apartmanın önüne bir araba geliyordu. hemen bir sigara yaktım. yaktım ki adama gecenin 2sinde pijamalarla kapının açılmasını bekleyen mal izlenimi vermeyeyim. ve beklenen oldu, adam bizim apartmana girdi. oh bee...
ınsanın her geçen saniyede sinir hücrelerinin bir kat daha çogaldığı ve yanına yaklaşınılması tehlikeli olabilecek bir durumdur. tabi ilacı sizde degilse.
