bağımlısı insanı insanlıktan çıkartabilen durumdur. sinir katsayısı artar, kaşlar sinirle alna doğru asılır, asabiyet bedene hakim olur. akabinde sigara içmek ise paha biçilemez.
sigara içme kabiliyeti bulunmamaktır. lise de bir geometri hocamız vardı. dersten sıkıldığımızı hissettiği anda dersi bırakır, geyiğe başlardı. çok rahat bi herifti. sigara içiyor musunuz sorusuna içmem ama bi kere denedim dedi. hayatta her şeyi bi kere denemek gerekir. uyuşturucu, sigara bi kereliğine deneyebilirsiniz bağımlı olmamak gerek dedi. ilginç biriydi.
ben de bi keresinde lisedeyken veyahut ondan öncesinde arkadaş ortamında içilirken dur lan dedim ben de bi deneyeyim. aldım ama içime çekemiyorum. o beceri bile yok lan bende. ne vasıfsız herifim lan ben. sigara bile içme kabiliyetim yok.
Bu ara yaşadığım durum. Sabah kalkiyorum, herzaman kalktigim gibi ictigim sigarayi artik icmek istemiyorum, birakmak icin degil, gercekten canim hic cekmiyor. Yemek yiyorum, ustune sigara yakmam gerekirken icesim gelmiyor, ustune birkac saat geciyor, yakiyorum, yarisina gelmeden atiyorum, cok rahatsiz ediyor. Vucudum artik kabul etmiyor, neden boyle oldu bilmiyorum ama bu gidisle birakacagim sanirim. Hayir hasta falan da degilim halbuki, eski tadini vermiyor artik.
en iyisi tamamıyla bırakmaktır.
hayat ne kadar yeşildir, nefes ne kadar değerlidir, yiyecekler içecekler aslında ne kadar lezzetlidir anlayabilmektir çünkü. bunlara değer.
Sigaraya küçüklükten beri karşı olmama rağmen bir gün neden bunu içiyorlar diye düşünüp denemiştim. Içime çekemedim öksürttü. Acaba sigaradan mı diye düşünüp bilimum kaliteli denilen sigaraları da denedim, hepsi cayır cayır öksürttü. Iyi ki de öksürtmüşler diyorum şu an gayet mutluyum.
Başıma gelendir. Eskiden deli gibi zevk alıp içerdim şu mereti. Nefes darlığı ve çeşitli sorunlardan dolayı bıraktım geçen hafta yaktim bi tane nefesim deli gibi daraldı nefes alamiyordum neredeyse ve abartisiz 10 saniyede bir esniyordum. Cok kötü yapıyor beni artik nedendir merak ediyorum doğrusu.
icemiyorum ama az önce icilmis mutfağa girdim dumanalti nedense bu kez rahatsız etmedi. Napiyim ancak bu kadar yapabiliyorum. Dolaylı yoldan cigerlerime çektim. Yanımda köpek var kovsamda gitmedi. Neyse pencere açtım. Telefonda barış akarsu çalıyor. Ölümü hatirladim ve şarkıda geçen şu cümle ağlattı beni. "Çıkışlar hep kapanmis, ruhum dar sokaklarda. Ben niye böyle efkarlandim ki?
