Her şey söylenebilir sigara için ama ne söylense yalandır. Neden sigara içildiğini anlamayanlara, neden sigaranın bırakılamadığını kavrayamayanlara ithaf ediyorum bu yazımı. Sigara içenlerle ilgili binbir kötü yorum yapılır. Başta kötü bir koku yaydığımızdan bahsedilir, ama o bize ait bir ten kokusudur ve biz o kokuyla mutluyuz. Öleceğimiz söylenir ki anlaşılması en güç olan da budur. Zira sigara içmeyenlerin ölümsüzlüğe ermediği isviçreli bilim adamlarının bile araştırmaya tenezzül etmediği bir konudur. Peki o zaman anlatayım ben yine de ne var bu sigarada. Bir öykü yazmak için oturduğumda illa ki bir paket sigaram olacak yanımda ( yedek bir paket daha tabii ki). Düşündükçe sigaradan bir fırt çekeceğim ve fikirler üşüşecek beynime. Ben bu yüzden içiyorum sigarayı. Çok sıkıldığım zamanlar, elimdeki kitaba haksızlık yapmadan bir dal yaktığımda kitap daha da akıcı olmaya başlıyor. Bu yüzden içiyorum. Sigarayla edebiyatın mutlak bir bağı vardır. Sigara içenlerden rahatsız olanlar için söylüyorum elbette ki duman solumamak en doğal hakkınız. Ama edebiyat ve sigara bağını göz ardı etmeyiniz.
Hiç içmesem de anlayabildiğim bir şeydir sigara, içenlerin iç dünyasının kılıcıdır. Her boğuluşlarında şiddetli bi' warcry* atıp power up** çekip beyaz ve dehşetli gözlerle yoketmesine yarar etrafındaki her şeyi, kendine geldiğinde gözleri titrek, omuzları düşüktür. bir tahammüldür, böyle yokederler.
