90'lı yıllarda ıraktan saddam hüseyin zulmünden kaçan ıraklı göçmenler vardı hani, bizm mahalleye de iki aile yerleşmişti, zavvalı anacağızım, pazar harçlığından onlara yardım ederdi konu komşu toplanıp hepbirlikte.Noldu bu insanlara, türk toplumu içine karışıp gittiler, aç ve açıkta kalan yoktur,zannetmiyorum, ekmeklerini kazanıyorlardır.Peki türkiye'den bi şekilde mahmur kampına gideneler...Zulüm de yok savaş da... kendileri istemişler ve gitmişler,gelmek istiyorlarsa şartlar her T.C. vatandaşına standart olan şartlar olmalı, kuralları-şartları devlet koyar, bireyler değil.''Elden gelen öğün olmaz, o da vaktinde bulunmaz'' demişler.Iraktan size öğün olmaz, şartlar belli, temel vatandaş yükümlülükleri, bence çok ısrarcı olup zorlamaya gerek yok..isteyen gelir, istemeyen de....Türk milleti neyin ne olduğunu çok iyi biliyor, biz mesajın satır aralarını iyi okuduk, herkesin okuyacağı bi mesajı var, okumayan sıra önünde tek ayak bekler şimdiye kadar tarihte bekleyenler gibi.Yüce Başkomutan Mustafa Kemel Atatürk'ü burada saygı ile anıyorum
haber saatinde, açılım başlığı altında mahmur kampı izlenimleri paylaşılıyor. 1994 yılında türkiye'den ayrılmış olmalarına rağmen, türkçeleri gayet anlaşılır durumda. muhabirin dönüş ne zaman sorusuna verilen cevapsa akıllara ziyan. babasına küsmüş kız misali, şu şöyle olursa, bu böyle olursa dönerim şartları sıralanıyor. biri çıkıp, benim değerlerimi tanımayan devletin dilini konuşmam deyip, konuşmasına kendi dilinde devam ediyor. kısacası zor şartlar altında yaşayan çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşan grup sanki bir anlaşma masasındalarmış gibi dönüş şartları sıralıyorlar. iyiden iyiye bu ülkenin size ihtiyacı var sözüne inanmışlar, yoksa asla olmaz deyip, yüzde tebessüme sebebiyet veriyorlar.
