dünyanın gelmiş geçmiş en romantik şiiridir. okulda analizini yaparken öğrendiğim kadarıyla bir erkeğe yazılmıştır.
shakespeare'in ego patlaması yaşadığı şiirlerinden biridir ayrıca.
sözler insanlık varoldukça yaşayacakmış, bu nasıl bir egodur çözemedik.
ünlü ingiliz şairi william shakespeare'in, uludağ sözlük de yer alması gereken, ve en meşhur sonelerinden biri*:
Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate.
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date.
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimmed;
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature's changing course untrimmed.
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou ow'st;
Nor shall death brag thou wand'rest in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st,
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.
Seni bir yaz gününe benzetsem de az gelir,
Yaklaşamaz sıcaklığına, yanaşamaz yakınlığına;
Hırçın rüzgâr güzelim Mayıs tomurcuklarını titretir,
Aldanmasın kimse yaz günlerinin sahte uzunluğuna;
Bazen çok parlasa da gökyüzünün gözü,
Pek görülür altın teninin bakıra çaldığı;
Akça pakçadır ama solmaya yazgılıdır özü,
Küser şansına, nankör doğanın elinden aldığı;
Oysa senin sonsuz yazın asla solmayacak,
Ne de bu soylu endamın ışıltısı, boynunda;
Ölüm seni gölgesinde yürümeye çelmeyecek,
Büyürken sonsuzluğa uzanan dizelerin koynunda;
Dünya döndükçe ve ışık gördükçe şu gözler,
Yaşayacak hep ve sana hayat verecek bu sözler.
