bu mantıkla gidersek yaşamayı da kendi isteğimizle seçmediğimiz için intihar etmemiz gerekir. bu yüzden bu insanın doğru yaptığını görebiliriz.
ha diyeceksiniz ki ikisi aynı şey değil, o zaman allahın seni bağladığı bu insanlara bir duygu duyman zorunludur. sadece insanda değil, doğadaki hayvanlarda da bu böyle. eğer ailen kötüyse, o zaman bu senin imtihanındır. her koşulda son karar sana aittir tabii.
şahsi görüşümce, doğru olanı yapan insandır.
Sevgilini, dostunu sevdinde ne oldu dedirten hadisedir. Mis gibi bir geliyorsun o seni sen onu tüm kusurlarınla sevmeyi öğreniyorsun. Sonra sonsuza kadar birliktesiniz. Keşke hep böyle olsa.
Seçtiğiniz seyeyse beslediğiniz duygu bunun adına 'sevmek' diyemezsiniz. Sevgi seçilerek yaşanmaz. Hisler seçilmez. Hele ki anne babaya. Bunu yönetme hissi aptalliktir aslında.
