tanrinin ozene bezene yarattigi insanin onunde egilmeyi kabul etmedigi icin meleklik gorevinden alinan seytanin bundan sonra kendini insanlarin birbirlerine kotuluk yapmalarini saglamaya adamasidir.
tanri sozunden cikan insani dunyaya gonderir. oldukce yanina geri donebilecektir. ama eger dunyada gecen sure zarfinda ayni basibozuk tavri devam ettirirse, dunyadan cikar cikmaz daha sikintili bir yere gitmesi gerekecektir. o yer, cehennem, insanin varligi yuzunden ve yine tanrinin cevresinden birinin itaatsizligi yuzunden acilmistir. oraya giden insan artik kendisini daha en basindan beri sevmeyen seytanla bas basadir. zaten dunyada da seytan kafasini siktigi icin muvaffak olamamistir.
seytanin bakis acisindan da olay pek kontrol altinda degildir. yeni yaratilan modeli begenmemistir. "en azindan tanri-melek arasi bir yenilik olabilirdi" deyip baska bir konuya gecmek niyetindeyken ortamdan uzaklastirilmistir. bir yandan tanrinin cennete kabul etmediklerini mecburi olarak agirlarken, diger yandan onlar da kendisi gibi cehenneme postalandiklarinda sanki kendi marifetiymis gibi caka satmaktadir.
tanri ise dunyada seytanin etkisinde kalip kotu insan olanlari oldukten sonra yanina aldirip egitmek yerine geri seytana gondermektedir. oysa o ruhlari kendi yaratmistir.
