bugün minibüste yanıma oturan kadın ilk önce çok dertli olduğunu söyledi. neyi olduğunu soruncada parası olmadığını, yarı yolda kalacağını anlattı. Çocuğu hastaymış hastaneden geliyormuş vs. Dilenciye de benzemiyordu. 5 tl vermeyi teklif ettim. 2 yeter dedi, sonraki minibüs parasını aldı ve çok dua etti. Allah razı olsun şeklinde. Bende ona dedimki abla stajım uzağa çıktı bana dua et değiştirsinler.
Bunun üzerine bana bir hoca tavsiye etti. Neymiş efendim duaları tutuyormuş. kalbin temizse senin dualarında kabul olur ama onların kalbi daha temiz diye düşün ona git dedi. Derdine çare bulur dedi. Konya da mükemmel maneviyat, mükemmel din eğitimleriyle büyüdüğünü söyledi. Önce inanmak gerektiğini vurguladı. Konuşmada bana sıra gelmeden minibüsten indi.
Ben hala anlamıyorum. O kadar din eğitimiyle, maneviyatla büyümüşsün, hiç mi kimse Allahla arana kimseyi sokmayacaksın diye öğretmedi ? Bunun şirk koşmak olduğunu kimse mi söylemedi. Kendi yaptığı yetmiyor gibi başkalarınıda aynı yola götürmek istemesi cabası.
Bu zihniyete çok üzülüyorum. Eninde sonunda başlarına gelecekler hiç iyi olmayacak.
