iki yıldır denizinde bir yelkenim
Ne zaman denize açılmak istesem fırtınaya yakalıcam korkusu var
ikinci yılın sonu denizine açıldıgım vakit fırtınaya yakalandım
Bana öyle bir vurdun ki denizin altına sığınamadım benı sadece ittin ittin en sonunda battım
Ve ücüncü yılım senin denizinde benım yelkenım yok artık
Ne sana açılıcak yelkenım var , Ne de umudum ...
Arkadaşlar hatayı nerde yapıyoruz ya burda bunca adamız neyi eksik yapıyoruz bilen yok mu ya sevmek bu kadar zorken birde sevilmemeyemi alışığız insan tutup da bunu seveyim de diyemiyor öylece seviyorsun biz köprü kuracağımız yere duvar mı ördük anlamadım ki.
ne kadar uğraşırsam uğraşayım olmuyor, ha bir de hala bir ihtimal var demesi yok mu! sanırım onun arkasından koşarken yorgun düştüm artık bazı şeyler için enerjim yok, eski neşem yok. Ama olsun o şimdi desin seni seviyorum ben yine ona giderim seviyorum lan çünkü.
Dört senedir kabullenmeye çalıştığım, ama aklımın her seferde reddettiği gerçek. O kadar zaman geçti, ikimizinde bambaşka dünyaları var artık, ama yine de çıkaramadım onu aklımdan. Ve şu acı gerçeğin bir kez daha yüze vuruşu... o beni sevmiyor lan. Onu çok özledim.
sevmiyor farkındayım ama herkes kendinden sorumlu malesef. kendi duygu ve düşüncelerimden sorumlu olduğuna inandığım için ben sevmeye devam ediyorum. belki bigün o da sever.
