çıkar üzerindekileri...kendine ait tüm duyguları çöpe at...son nefesini de ver...evet evet çırılçıplak kalmanı istiyorum...şimdi dudaklarını hafiften arala... ciğerlerine üflediğim nefesle hayatta kal...ama üflediğim nefesin hepsini tüketme, senden kalanı bana geri vermeni istiyorum...unutma ki yaşamak için senin kadar ben de o nefese muhtacım...eğer adil olursan seninim...
Çalışmak gerekiyorsa sevmek için, tembellik de bir seçim. Ruhunu dengeli beslemeye çalışanlardansan uğraş, didin! Değilse sereserpe dur! cam yapışmaz. En fazla ellerini kanatır. Ve Godot kandırıkçı puştun biridir; ama sadece bekleyenleri üzer. Allah gibi varlığını baştan reddedersin; nietszche gözyaşlarını siler.
'tozum, zerreyim, yokum; görmezden gel beni!' dersin. O kadar!
ruhu ruha degdirmeden beyhude olan eylem. zira olmamissa, ikna yoluyla halledilebilir bi durum yoktur ortada. sevmek duygudur cunku eylem degildir ki gerceklessin oyle.
(nesnenin belirtisiz ya da belirtili olduğuna sizin karar vermeniz için cümleyi yazmıyorum.)
öyle sereserpe kımıltısızca beklemektir aslolan; yoğunla$tıktan sonra tekrar dağılan toz zerrelerine benzer bu durumda akıldan geçenler. neritel, üzer; mutluluğu çevrede arayarak kendi içinden çıkarmaya çalı$ırsın ve godot gelir. çok kırılmı$ bardakların, çok dağılmı$ parçalarını bulmayı denersin. havadisler. abajurlar. lekeler. eskiyenler.
'sen de hayatın altına süpür beni; deği$sin ivmem!' dersin.
