bu sabah seni sevmekten vazgeçtim. çok yordu aşkın beni. çok kanadım ama hayatta kaldım nasıl olduysa...
sadece bir vazgeçiş değil ama bu; aynı zamanda bir kabulleniş. unutmak gibi değil; yavaş yavaş ölmek gibi bir şey daha çok...
bezen küçük bir anın nöbeti bir ömür sürer. bizimkisi de öyle bir şeydi. o anın sanrılarını bir ömür çekmeyi kabulleniyorum bu gün. sen sağ ol, iyi ol ama uzak ol. bir daha görme beni...
bu gün seni sevmekten vazgeçtim. aydı dün yaptığım gibi, ve önceki gün ve önceki gün ve önceki gün...
her aşk yenilgisi sonucu alınan karardır. sonrasında tekrar biri çıkar ve yeni bir film başlar. senaryo aynı ama oyunculardan biri farklı. sonra karşındaki kişi seni sevmediğini ifade ettiği an tekrar "sevmekten vazgecer"sin. yok be usta olmuyor sevmekten vazgecmek. insan sevmediği sürece hayatı da sevemiyor eğer gönül bir kere sevmişse.
size, "bir başkasına deli gibi aşığım, seninle olmaz" der.. "bırak sevme beni, git, başkalarına şans ver" der.. peki ama hani bir şarkı da var, "sevdim seni bir kere, başkasını sevemem" diye, neden vazgeçeyim? hem sen de vazgeçememişken, benden nasıl istersin ki bunu?
tanım: yapılabilitesi genelde imkansız olan eylem.
hislerine uzaktan kumanda taktirmis -evet- insanin maharetidir. oyun oynar gibi sever, hatta oyle basittir ki bu sevmek eylemi -sahi insan birini sevmek icin hicbir ozveride bulunmaz degil mi, elini bile kipirdatmadan sevmeye devam edebildigine gore- kisi cani istedigi zaman "ya bugun de sevmeyivereyim zaten elektrikler kesik" gibi seyler soyleme luksune sahiptir, hatta sadece soylese yine iyi istedigi zaman bunu yapmayi da becerebilir.
eros'u rehin almistir bu kisi, cani istedigi zaman ensesinin kokune okkali bi tokat patlatip kalbindeki oku cikarttirir, sonra bos bulunup ya da daha kotusu keyfi yeterse oku yerine taktirabilir. ama dikkat etmelidir cunk..
kırık dökük sevdalar yaşamış, yüreğini her şeyiyle ortaya koyup sevmeyi göze almış ama bunun karşılığında aldığı hep hayal kırıklığı ve gözyaşı olmuş insanların hayattan aldıkları derstir sevmekten vazgeçmek. okadar çok canı yanmıştır ki içi korkularla dolmuştur bir defa. güveni kalmamıştır ne hayata ne de insanlara. acı çekmektense sevgisiz kalmayı tercih eder önceleri. ama sonunda anlar ki; sevgiden vazgeçmek mümkün değildir. zira sevgi bir seçenek değildir. habersiz yerleşiverir kalbe, insan istese de istemese de.
her şeyden vazgeçilebildiği gibi, sevmekten de vazgeçilebilir. Zorluk derecesi, bu sevginin sizi nereye götürdüğüne ve ne kadar mutlu ettiğine bağlıdır. Terazide mutsuzluk ağır basarsa ve elinizden gelen herşeyi de yapmışsanız, zaten artık sevmek içinizden gelmez. insanın bir şeyden canı gönülden vazgeçmesi için, ikna olması gerekir. vazgeçemiyorsa içinden aslında kendinin bile farketmediği bi beklentisi vardır. bu beklenti sona erdiği anda bi güzel vazgeçer ki kendi bile şaşırır.
bir kendini kandırma durumudur. zira sevmek nasıl istemli olmuyorsa sevmemek de aynı şekilde istemli olamaz. lakin yaşanılan acı tecrubelerin ve hayal kırıklıklarının ardından kişinin sarılacağı tek silah zarar verenden yani 'sevmek'ten uzak durmaktır, bir nevi çocukça bir isyandır, 'bana ne, mızıkçısınız siz ben oynamıyorum' demektir. ger gör ki zaman geçer, çocuk kızgınlığını unutur ve oyuna katılır; aşk gelir, kapıyı çalar. ama vazgeçmiştim ben' demeye vakit kalmadan kendinizi çoktaan kapıyı açmış bulursunuz. bir sonraki isyan ve verilen sözün hatırlanışı bir sonraki yenilgiye tekabül eder. ve bu böyle devam eder gider.
sevmekten vazgeçmek imkansız olanlardan yalnızca bir tanesidir. çünkü sevmek yalnız sevgiliye has bir durum değildir. bu açıdan bakıldığında sevmekten vazgeçmek insanı insan yapan bir duygudan uzaklaşmaktır.
