terk edilmeyi gerektirecek kadar büyük bir suçun olmamasına rağmen %100 suçlusun dediğinde kabullenirsin , kendi anasının babasının dahi umurunda olmayan bir hastane randevusunda 50-60 kişi dolu koridorun gözünün önünde elinde 1 demet çiçekle karşısına dikilirsin , gözlerinin içine dahi bakmadan git der , sırtını döner ve tam 1 saat boyunca acaba gitti mi diye arkasını dahi dönüp bakmaz , üstüne bir de seni artık sevmiyorum der , tüm bunlara şahit olursan bak nasıl vazgeçersin.
ben onu o olduğu için sevdim , sonra beni sevmeyi bıraktığı için de sevmekten vazgeçtim
Hangi birimiz aşık olduğumuz, sevdiğimiz kişiyi bilerek ve isteyerek seçtik ki vazgeçmeye karar verelim. inat edebiliriz, nefret ettiğimizi söyleyebiliriz, hatta yüzüne bile bakmayabiliriz ama sevmekten vazgeçemeyiz. Her zaman Kalbimizin bir köşesinde kalır tüm sevdiklerimiz, Hayatımızda ne kadar derin bir yara bıraksalar da orada kalırlar.
insanın ömrü deniz mısalı olduğundan sevgi limanından geçmektir.
bu yazdıklarım hayatta bellı demlerden gecmış kendı evınde tek yaşayıp calışma saatlerı bellı olan . cevresinde hatrı sayılır iyi gün arkadaşı olan ınsanlar ıcın gecerlidir. askerliği takrıpı 12 ay . nobetlerı gunde 5 saat tutmuş adamlardır bunlar. gencleri kapsamaz tabıkı.
şu zamanda yapılacak olandır. kım ıcın yanacaksın annen ıcın mı baban ıcın mı elın kızı ıcınmı . kardeşin için mi . insana ömrü boyunca bir kere yandımı yetıyor. ama kader gereği o kadar kor oluyor kı o genclikteki parlak tertemiz gönul artık bır zamandan sonra kömür oluyor yanmaktan sevmekten . bu sevgı sadece aılene seveceğın kişiye yöneltiğin sevgi değil herşey ıcın taşıdığın herşey ıcın, ıcınde olan sevgı. yaş gecmeden pişmanlık cekmeden sevgiden gecmek en ıyısıdır. eğer hayal edilir sevilir pişman olunursa oluşan can yarasına kım dayanacak kalp kırığını kım düzeltecek. boş aşk hıkayelerını sevmeyı sevılmeyı bırakın bır kenara .
turkıyede herkes herkesı sevse idi bu kadar ölum olurmuydu. demekki boşa seviyoruz . bizim vatanımızdan olmayanlar ınsanlar ıcın cok adamlık yapıyoruz. herşeylerını verıyourz. acıkcası bızden başka nedense herkes şımarıyor. kımsede ensesine yapıştırıp oturtmuyor bu şımarığı yerıne, şımaran gaza gelen bıze bızden olana zarar veriyor. seversen şiddet görürsün belki,gecenın gec saatınde acıle gidersin sabah kalkar yıne hastaneye gıdersın,mezarlığa gıdersın,ağlarsın , başka umutlara bağlarsın kendını,eskısı gıbı konuşamaz gülemez olursun bugune kadar kım sevmış guvenmış ise zarar görmuştur. gul dıkensız olmaz. insan sevmeyı zaten öğrenmiştir. öğrenılmesı gereken sevmemektir. sevgi sevgiyi hak edının olmalıdır. oda bızı yaratan ve onun yolunda olup hıc kımseye zarar vermeyenlerdır. başka hıc kımseyı sevmeye gerek yok.
Olmadı daha, eğer olursa bilin ki hayata tutunduğum umuttan da vazgeçmişimdir.
Edit: valla vazgeçiliyormuş gayet de mutluyum. Ne yazmışım be şair olur benden yemin ediyorum.
Sevgi, insanın kendi iradesi ve yönlendirmesi ile hayat bulan bir şey değildir. O içten gelir; her şeyden ve kişiden bağımsız ve tamamen kendi varoluşunu ilgilendirir. Sevilen insandan vazgeçilebilir; sevilen başka bir şeyden de vazgeçilebilir ancak sevmekten öyle bir anda ve tek taraflı bir kararla vazgeçilemez.
