geçerli bir sebebi olmalı her sevmenin. her sevme hikayesinde bir nedenin olmalı çok sevebilmek için. bazen sana uzanan ellerin delik deşik kaldığını gördüğün zaman korkarsın sevmekten. seni doyasıya okşamak, sana sımsıkı sarılmak için yaklaşan kolların kan revan içinde kaldığını görmek gözyaşlarına boğar seni. sevdiklerinin, sevildiklerinin acı çekmesi lanet gibi dolanır seninle birlikte başının üstünde.
ama biri çıkar ve elleri paramparça olsa da, sana yaklaştıkça delik deşik olsa da, kan kussa da yüzündeki o gülümsemeyi hiç kaybetmeden, durmadan, duraksamadan, tereddüt etmeden uzatır elini. diğerleri acı ile ellerini bir hamle de çekse de üzerinden "o" yapmaz bunu. daha güçlü, daha kendinden emin uzatır elini. çünkü bilir sana uzanırken yaralanan ellerinin sana dokunduğu anda hemen iyileşeceğini, seni sevebilmek için daha güçlü olacağını, seni okşadıkça sadece ellerindeki değil kalbindeki yaranın da iyileşeceğini. herkes bilir bunu ama sadece biri cesaret eder. bu yüzden o farklıdır... bu yüzden o "o"'dur.
ne olursa olsun sevmekten vazgeçmeyecek bir adam, cesur bir adamdır. sevmekten korkmayan bir adamdır. geriye kalan tek şey ise sevilmekten korkmayan bir kadın bulmak...
