sevginin boşa gideceğini zannetmenin bir sonucudur.
tabii sevmek de öyle beleş olmuyor; bedeli ödeniyor genelde, ama değmez mi acaba?
''insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.'' w.shakespeare
bilindik şarkının en güzel bölümü. gerçekten sevmenin tadına doyum olmaz, korkulmaz. şarkının devamında çekilen acı ve pişmanlık anlatılır. onca acıya rağmen yine de son gaz devam.
en korkulacak şey'lerden korkmayıp, sevmekten korkmak ancak şaşkınlıktır. kişi, ancak sevgi ile ayakta kalabilir.
tanıştığın anda seni ona çeken birşey vardır.
biraz tanıdığında ortak birçok şey bulursun.
konuştukça daha çok konuşmak istersin.
konuştukça daha çok ortak şey bulursun.
etkileşim arttıkça ilişkinin başlaması kaçınılmazlaşır...
sonunda başlamıştır ilişki.
"bu sefer hata yapmıcam. mükemmel bir ilişki olucak. mantık üzerine kurucam" diye düşünürsün. *
fakat birşeyler eksik gelir.
mantık la gitmeye çalıştıkça farkedersin.
sevmekten, bağlanmaktan, yine aynı acıyı yaşamaktan korktuğunu farkedersin.
"ama sevmekde lazım ilişkinin güzel olması için herşey mantık değilki" diye düşünmeye başlayıp kendini biraz rahat bıraktığında farkedersinki aslında özel bir yere koymuşsun bile onu, değer vermeye başlamışsın.
dahada korkutur bu seni ama zincir kırılmıştır bir kere.
satranç oyunu bitmiştir. artık mantık hamleleri yoktur ve oyun belirsizleşir.
tekrar içine düşersin ilişki oyununun.
özetle sevmekten korkmak hem zararlı hem yararlıdır.
incinmekten koruyabilir belki insanı ama etrafına duvar örüp bekleyerek neler kaçırdığını nerden bilebilirsinki?
*
psikolojik yönleri bulunan bir durumdur. zira, geçmişte yaşanılan olumsuz, yıkıcı durumlar kişide ilerki yaşamına yönelik onu etkileyecek sonuçlara sebebiyet verebilirler. misal; kişi geçmişnide çok sevmiş, değer vermiştir. sonuç hüsrandır. bu yüzden kişi içten içe birini sevmekten korkar, birine bağlanmak düşüncesinden rahatsızlık duyar. çünkü, sevmiş ve acı çekmiştir.
