sevmekten korkuyormuş gibi görünse de asıl korktuğu sevdiğinin bu sevgiyi haketmiyor olma ihtimali olan kişidir. yani sevmekten korkmaz, sevgisini sunduğu kişiden korkar. yine yanılmaktan korkar.
sağlam bir aşk acısı düzeltiyorum kuyruk acısı olabilecek insandır. çok sevmiştir birini. canı yanmıştır. çabalamıştır. olmamıştır. bunlar değilse ruhu orospulaşmış da olabilir. öyleyse bunu dinlediğinde kendini bulursa şaşmam.
sevginin bir alışveriş olduğunu düşünen kişidir. halbuki sevmek denilen eylem tek başına yapılır. ha karşılıklı olduğunda da tadından yenmez o ayrı..
neler yaşadıklarını az çok tahmin edebiliyorum, ancak bu tip insanları anlayamıyorum. yanındaki kişiyle mutlu olmasına, yanındaki kişinin ona iyi gelmesine rağmen sırf sevmekten korktuğu için bu mutluluğu engelleyen insanlar var. öyle ki sarıldıklarında kendilerini seven kişiye, bir anda irkilirler. "dur ya, ben sevmemeliyim." deyip ket vururlar duygularına. bundan daha bencilce bir davranış göremiyorum.
sevmenin beraberinde acı da getirebileceğini öngören kişidir. biz yine de sevelim ya ve kaybetmekten falan korkalım illa bir şeyden korkmak lazım geliyorsa. :)
(bkz: desperatelife)
aşık olmanın doğuşundan beri özgür olan ruhunu kafese koyacağını düşünür. Çünkü o bir realisttir aşkın karın doyurmayacağını da, bir kişi için ölüp bitmenin saçma, anlamsız olduğunun farkındadır. ve başı ellerinin arasında bunun aksini ispat edecek erkeği aramaktadır, aramaktadır çünkü o sevgiye aç?! aramaktadır çünkü o aşkı merak ediyor.
edit: hayatımda girdiğim ilk duygusal entry güzel yazmışım ehehe, ehehe olmadı sanki ambiyansa tamam ciddiyim.
sevmekten korkan kişi, aslında sevdiği kadar sevilmeme ihtimalinin yaşanmasından korkmaktadır.
öyle sınırsız, öyle derin, öyle çok sverim ki korkarsın sözlerini mırıldanarak dolaşan kişidir.
