Sevmek çok kişisel bir şey. Seven insan bekler, bekleyecek diye bir şey var mı bilmiyorum. Bence gerçekten seven insan zaten bunu bir zorunluluk olarak görmez. Belki beklediğinin farkında bile değildir, bilmiyorum. Sevgiyi nasıl yaşamak istediğiniz ve nasıl yaşamak zorunda kaldığınız da çok önemli. Bekliyorsun ama bu gerçek bir beklenti değil. Bedenin beklemiyor belki ama ruhunu hep beklerken buluyorsun. Yazmaya çok benziyor bu. O karakterleri yazmıyorsun ama kafanda hep konuşuyorlar, oradalar ama sen yazmıyorsun ama duyuyorsun onları hatta bazen konuşuyorsun da ama yazmıyorsun işte.
birini sevdiğini anlayınca zaten istemsiz kalıp bekliyorsun. umudun olsa da olmasa da. yan yana olabiliyorsan onu izliyorsun bekliyorsun, sesini dinliyorsun bekliyorsun. akşam oluyor yazmıyor bekliyorsun, yazıyorsun yine bekliyorsun. aklın tamamen onda olduğu için bütün gün sadece durabiliyorsun. bu bir yerden sonra insanı yormaya başlıyor ama vazgeçemiyor da.
olabilecek ayrılıklar sonrasında da zaten o kadar beklediğine de ya pişman oluyorsun ya da iyi ki diyip geçiyorsun.
