sevginin tek başına yetersiz olması durumudur. evet tanımımızı yaptık şimdi içimizi dökelim.. birini seversin çok seversin ama bir bakmışsın onun için kayda değer hiçbir şey yapmamışsın, sonrada ahlanıp vahlanırsın. aşkı mantıkla harmanlayıp yaşarsan sonunda ne üzülürsün ne de pişman olursun.. zaman insana bunu öğretiyor. her hareketi düşünerek atmak lazım, her cümleyi düşünerek kurmak gibi.*
birde çok sevip elinden gelenin en iyisi yaptıktan sonra karşı taraftan bir bakayım dediğin de karşı tarafın sadece basit roller edinip her yükü üstünüze attığını görürsünüz. belki kabul edilir bu durum seviyoruz ne de olsa denilir ama içte bir boşluk bırakmıyor değil.
konuşmaktan ziyade anlatmayı tercih edeceğim durumdur. zira yazması zor geliyor bir süre sonra, anlatması da zor gelirse bu travmayı atlatmışız, tramvayı da yakalamışız demektir. *
