sevilmek çok güzel ama bir noktadan sonra sıkıyor, ama sevmekten asla bıkmıyorsun, her an birini sevmek onu düşünmek, onun hayali mutlu ediyor seni; yani kısacası bence sevmek daima daha güzeldir.
sevmek güzeldir aşkların en güzeli en heyecanlısı platonik degil midir zaten? tıpkı fuzuli'nin dedigi gibi insan nolursa olsun sevildiginden emin olamaz isterseniz götünüzü yırtın, agzınızla kuş tutun, atomu parçalayın fakat hep bir acaba gerçekten seviyor mu şüphesi vardır.
sevilmeye gerek yoktur, hatta sevilmek kötüdür. aşkın en güzeli sevmeyeni sevmektir. çünkü sevilince birlikte olmak kaçınılmaz olur. bu durumda da ne sevdiğini ne sevildiğini hissedersin, aşkın büyüsü bozulmuş, alışkanlık haline gelmiştir.
neşet ertaş'ın sözlerini akla getiren sorunsaldır. gel sevelim, sevileni seveni sevgisiz suratlar gülmüyor, nice gördüm dizlerini döveni giden ömür geri gelmiyor.
orhan gencebay dan bir alıntı yaparak cevaplıyorum. sevmek ve sevilmek aynı olduğu zaman güzeldir:
-gönül istiyor ki sevip sevilirken bir mucize olsa zaman dursa.
