uğruna masa yumrukladığın, yalnız başına yüyürken onu düşündüğün, bazen yokluğuna isyan ettiğin anlar olmuştur. bunlar sevgi midir? aşk mıdır ?
uğruna türküler, şarkılar, şiirler yazdığında yaşadıkların?
kara sevdalararımız, tutkularımız? ya belden aşağı yaşadığımız duygularımız?
....
bunların hiç biri sevgi değil azizim.
hatıradır hepsi. hatıralardır...
insan hatıralarını özler. sevdiğinden, sevgisinden ziyade, yaşadıklarını..
ortaköyde kumru yemeyi, fethi paşa korusunda yaptığı kahvaltıyı, iki pipet ile aynı bardaktan kola içmeyi...
nede güzeldir o günler.
sevgisi bazen azalır elbet. hatta bitmiş bir ilişkide karşısındakine nefret bile duyabilir.
fakat hatıralarını silmesi imkansız...
bitmiş bir ilişkide, uzun zamandır görmediğin birisinde olurya,
"ben onu hala seviyor muyum" diye hayıflanırsın... sana cevap veriyorum azizim.
sevmiyorsun.
sen onun sana yaşattığı anıları seviyorsun. yaptıklarını seviyorsun, onunla yaşadığın eğlenceli zamanları seviyorsun..
kimse bana demesin ki, sevgi hiç gitmez..
öyle bir giderki, aklının kenarından bile geçmez.
olurda bir gün, fethi paşa korusuna başkası ile birlikte gidersen, ortaköyde kumru yersen, hatıraların gözünün önünden film şeridi gibi geçerse, belki burnunun direği biraz olsun sızlar, dalarsın boğazın dalgalarına... ama oda geçer.
hatta bugünlerde çok görüyorum. sevgililer gününde miktarına acımadan aldığın hediye, anneler gününde biraz düşünmene sebep oluyor ise annene olan sevgini tartıyorsun... tartmadan söyleyeyim sana sevgin azalmış.
fakat üzülme. hatırların seninle beraber. sevgi o kadar da önemli değil. yaşadığın ve yaşattıkların önemlidir.
bu hatıraları düşündükçe yüzünde tebessüm ile hüzün arasında bir şekil alıyorya. ben bunu seviyorum işte. burnun sızlar, yine dalarsın başka yerlere...
sevmek gider hatıralar kalır sadece.
