Daha sonra arayı düzeltmeye uğraşacağımı bildiğim halde insanları bozmayı seviyorum. O an ne söylesem de bozsam diye düşünmüyorum, direk aklımda o cümleler beliriyor.
Bir de gamsızım, bazen çok fazla oluyor,iyice boşveriyorum her şeyi. Genelde işlerimi son güne bırakıyorum.
Azıcık da ayran gönüllüyüm, böyle deniyordu heralde. Bu tarz muhabbetleri anlatmadığım annem bile demişti bir keresinde 'şıpsevdisin' diye.
işle ilgili stres ve gerilimin acısını arkadaşlardan, eşten dosttan çıkarmak. Normalde pamuk gibi bir adamım, işle ilgili sıkıntıların yaşandığı dönemlerde çekilmez oluyorum. Şu huyumu kontrol altına alamadım bir türlü.
yüksek sinir. sinirlenince titreme tutuyor, gözüm kimseyi görmüyor, arkadaş, sevgili, aile kimse tutamıyor, kim sinirlendirdiyse direk üzerine çullanıyorum. sırf bu yüzden sicilimde 1-2 darp olayı var.
son söyleyeceğim şeyi ilk söylemek. öfkeyle gidilebilecek en son noktaya gidebiliyorum. bazen de tam aksi çok şeye de susabiliyorum. kibir midir ego mudur bilemedim. var bi ayarsızlık.
ayrıca eskiden daha saf, daha temiz bakıyordum her şeye. artık duvarlarım var. kolayda aşılamıyor.
