Bizimki gibi toplumlarda sevgilin olması çok önemli bir şey gibi göründüğü için insanlar sırf sevgilim var demek için birileri ile çıkıyor. Sevgililik kurumunu yüveitmeyi bırakırsak ortada sorun kalmayacaktır.
Karşı taraf çok sevdiği zaman, beğenilmek hoşa gitmeye başlıyor. Bir deneyelim diyerek başlıyor ilişki. Onunla vakit geçirmek hem eğlenceli oluyor hem de sevgi ve değer görmek cezbediyor insanı. Biraz zaman geçince de aslında sevmediğin (bu sevginin tek taraflı olduğu) gerçeğiyle yüzyüze kalınıyor.
Sevmediğin biriyle çıkmak aslında nefret ettiğin kişiyle çıkmak değildir. Az da olsa hoşlantı vardır mutlaka. Beğenilme ve sevilme bağımlısı olanlar genelde sevmediği kişiyle çıkarlar. Çünkü kendi sevmesi mühim değildir bu insanlar için; karşı tarafın sevgisine ihtiyaçları vardır. kökeninde psikolojik sorunlar ve aile travmaları yatar.
Ulan* zaten biriyle çıkmak veya sevgili olmak (ciddi değilse) bomboş bir şey. Ne anlıyorsunuz bilmiyorum.
Hayır kafanızın ağrımasından zevk alıyorsanız ya da mazoşistseniz karışamam.
Amacı kendi egosunu tatmin etmektir. Karşıdakinin duygularına önem vermeden bencilce hareket eder. Uzatmaya da gerek yok, bunu yapan açık ve net o*ospu çocuğudur.
akşam sütünü içip Allah babaya dua edilerek çözülebilecek problem. Çok zor bir dert. Nice ocaklar söndü sevmediği biriyle çıkmak zorunda kalan insanların dertleri yüzünden.
hissedilebilecek en kötü duygudur. ilk başlarda seviyormuş gibi yapsanda bi süre sonra iğrenmeye başlarsın hem kendinden hem ondan. canım aşkım vs. sözler bile batar sana.
