nasıl anlatayım pişmanlığımı?
sensiz ne hâldeyim sorma, sorma.
sana bakanlara düşmanlığımı,
cahilliğime de yorma!
sen gideli herşey renginden oldu.
gönlümün gülleri sarardı soldu.
hayatımın gülen yüzü kayboldu.
oof... bir çift dileğim var, kırma kırma.
tutma benim gibi o'nun elini.
onu benim gibi sevme, sevme!
ben kimseyi sevmedim senin gibi.
sende benim gibi sevme, sevme!
nasıl sever nasıl kıskanırmışım...
nasıl da gitmene sessiz kalmışım...
sen gitmişsin amma ben anlamışım,
hâlâ seviyorsan! durma, durma...
bakma benim gibi onun yüzüne.
off... ona yüreğini verme, verme...
bakma benim gibi onun gözüne,
gönül sarayını serme, serme...
sevmek ayrı bir şey. kavuşma olup olmaması değil mesele. sevmek yeterli.
bir hayat sığıdırabilirsin sevmeye. bütün çaban gayretin onun içindir. yıllar önce gittiği okula gidersin onun gezdiği yerlere gidersin. hatta oradan kendine bir yer seçersin
çayını alırsın ve karşı kıyıdaki evini seyredersin. bunu her hafta yaparsın. bugün evine vapurla mı gidiyor yoksa köprü trafiğine mi girdi diye de gündelik sorularda da geçmiyor değil akıldan.
olur mu böyle şeyler. zor olur. tensel değildir bütün sevmeler. bazıları ruhunuza dokunur. içinizde bilmediğiniz evrenlere dokunur. onlardır güzel olan.
ve hatta onun bunu bilmesine gerek yok. sevmek aslolan. sevmek güzelce, temiz ve safça.
