ruhumdan süzülerek gelen ve o akşam vakitlerinin hanımeli kokusundan taşan iyiniyetlerimle, sana kendi ellerimle hazırladığım papatya çelengimi, sevimli türbanlı başına takacağım güzel dilber. bi' nebze olsun görüntü zaafiyetinin estetikliğini yarıp geçeceğim böylelikle...dur oynatma ipekten başını, düşmesin. hah şöyle.. . gel öpüjem...
içindeki coşkun ırmak, set çekilmiş gibi yıllarca belleğinde bekler öylece. içindeki dizginlenemez o serseri şuh tavrın ipek başından gözlerinde toplanıyor siyah bir çığ gibi. önünde durmak mı dersin? kararsısım... alıp götürür müsün beni yuvarlana yuvarlana, içine katar mısın? korkuyorum... o yüzden sabit bir yere tutunmak ve sıkıca bağlanmak, şehvetinin debisinden kurtulmanın tek çıkar yolu. bastırılmaz şehvetinle, ipekten türbanını çözerek ve salına salına bana gelen bu tavır, benden kurbanlık şuh bir edayı ve zevki çoktan hakediyor...
o beyaz naif ellerinle çözdüğün ipek türbanını, saçlarının ve teninin en güzel hediyesi hanımeli kokunla karıştırıp ne güzel de tutsak ediyorsun partnerini öylece yatağa. ellerini karyolayanın demirine uzatarak arkadan bağladığın sevgilinin bir an hissettiği o demirinin soğuk ürpertisini, sıcak beyaz bedeninle kapatma isteğin; rusların sıcak denizlere inme isteği gibi doğal ve saldırgan. hem naifsin hem de çılgınsın sen. sevgilini, kurbanlık sabahların zifiri gecelerinde gönüllü tutsak ediyorsun. seni hınzır seni.
zevkten öldürecek misin yoksa onu? . peki ya en sonunda yorgunluktan yanında düştüğün sevgilinin, zevkten gerilerek bileğinde beliren aşk boğumlarından öpücek misin, hıı?...anlaştık peki.
sevişirken de türban takacak hali yok ya elbet çıkaracak, çıkardığı türbanı fantazilerine alet etmesi benim için çok yaratıcı ama dindar kesimler için nasıldır bilemedim...
