lise yeni bitmiş, tam deli dolu çağlarım; kanım kaynıyor, ergenlik daha bitmemiş. fotoğrafçı bir sevgilim var, sevmiyorum ama güzel kız; o da beni sevmiyor, birkaç yaş da büyük zaten benden. babası dükkandan nadir çıktığı için pek görüşemiyoruz çalıştığı dönemlerde; yine babasının çıktığı bir gün beni çağırıyor, gidiyorum yanına, zaten birkaç sokak yukarıda dükkan. muhabbet muhabbeti açarken gençliğin de verdiği ateşle ortalık karışıyor, fotoğraf çekimlerinin yapıldığı alt kata iniyoruz. on dakika kadar sonra üst kapının açıldığını duyuyoruz, panikten ne yapacağımı bilmiyorum. o "eyvah babam." derken ben içimden "yarağı yedin ressam." diye geçiriyorum. aceleyle beni vesikalık fotoğraf çektirilen tabureye oturtup ışıkları açıyor, makineyi alıyor eline. terden sırılsıklamım, üstümdeki tişörtün yakaları yırtılacak neredeyse, saçım ayrı bir felaket, morlukları saymıyorum bile... babası birkaç kez seslendikten sonra alt kata inmeye başlıyor, o küt küt ayak seslerini duydukça kalbim daha da hızlanıyor. ters bir bakış atıyor beni gördüğünde, "bu kim?" diyor; sevgilim "vesikalık fotoğraf çektirecekmiş, sen yoksun diye ben çekecektim ki geldin." diyor gülümseyerek. ondaki o soğukkanlılık bende yok, korkuyorum. alçak ve titrek bir sesle "evet." diyebiliyorum sadece; adam makineyi eline alıyor, birkaç fotoğrafımı çekiyor "dik dur, az sağa dön., gülümse." gibi şeyler söyleyerek. zorla gülümseyebiliyorum, sevgilim babasının arkasından bana gülüyor kıs kıs, gözlerimi kaçırıyorum. üst kata çıkıyoruz sonra, sevgilimi hiç tanımıyormuş gibi konuşuyoruz; "kaç tane olacak beyefendi?" , ben "24 tane." derken 'seninle sonra görüşürüz' der gibi gülümseyerek kafasını sallıyor babası göz ucundan bize bakana kadar; ben de bedava fotoğraf bulunca abartmışım biliyorum. her neyse akşam saat yedide hazır olacağını söylüyor fotoğrafların ve çıkıyorum kaparo bırakırmış gibi yaparak. akşam gidip fotoğrafları alıyorum; 24 tane vesikalık, bir tane çerçeveli ve büyük. bakıyorum fotoğraflara; saç baş dağılmış, tişört buruşuk, terden pırıl pırıl yüzüm, dudaklar kıpkırmızı, boyundaki morluklar zorla kapatılabilmiş, gözlerde büyük bir korku, boyun bükük ama hafif bir tebessüm de var zorla yapılan. büyük fotoğrafı annem evin baş köşesine asıyor hiçbir şeyden habersiz; kimliğimde o fotoğraf, okul kimliğimde o fotoğraf, eski bir sevgilime ve birkaç akrabama verdiğim o fotoğraf, evde son birkaç tane daha kalmış o fotoğraf. o fotoğrafın hikayesini sadece eski sevgilim ve ben biliyoruz, bir de bu yazıyı okuyanlar bilecek.
