aşk(?) olarak tasvir ettiğimiz duygularla sınırsız,sınıfsız,sömürüsüz yapılanı ibadettir..
neye mi? var olduğundan bile haberdar olmadığımız saçma sapan bir tanrıya değil, insanlığımızın tüm maneviyatına ibadettir...
Bir çember çizsek merkezinde sen çevresinde ben olsam
Sen döndükçe beni ben döndükçe seni görsem
Acılar teğet mutluluklar kiriş olsa
Öyle bir an olsa ki yarıçap sıfır olsa
bu mudur?
budur.
manyağın birisi savaşma seviş demiş ya ne kadar da güzel söylemiş. sevişmek gibisi var mı? sevişmek insanın en ilkel haline dönmesidir. üzerindeki bütün kılıfları, kalkanları atıp çırılçıplak, en yalansız haliyle karşısındakine kendini sunmasıdır.
bütün sosyal alışkanlıkları kapıda bırakmaktır sevişmek. kelimelerin gereksiz olduğu yegane yerdir sevişmek.
lütfen devam et diyen hafif kısılmış gözler, ıslanmış-tahriş olmuş dudaklar, kendini erkeğin hükümranlığına bırakmış gergin bir vucut ve inlemeler ve mutluluk..
(bkz: dövmek)
(bkz: dövüşmek)
(bkz: sevmek)
(bkz: sevişmek)
bilmem yeterli midir bu bakınızlar. karşılıklı birbirini sevmektir cinsellikten öte bir bütün olmaktır. aşktır, şehvettir, arzudur.
Seks yapmak eyleminde parmak uçlarında ciddi bir yanma ve ruhunda boşalması olguları birlikte gerçekleşirse ona sevişmek denir imiş (mişli geçmiş zaman).
