genellemelerin yanlış olduğu ama arada arizi durumlarda yapılması elzem olan zihniyettir. ben en çok kadınıma sevişirken şaplak atmayı severim. tartışırken çekip giderim. ne gereği var di mi ama? kadınını birazcık düşünüyorsan o amansız eşiklerde böyle küçük sertlikler onu ve seni bitirir. dirhem dirhem dağılırsın bunu yaparsan. yoksa dön başa hababam hababam... işte, sen de genç; bu virajlı şuh zamanlarda kadınının o sedef kalçasından şaplağı, sırtından ise o birbiriyle yarışan milyonlarca kremimsi çocuğu eksik etmeceksin! muhtaç olduğun kudret falan filan...
oysa hayatta ne şaplaklar vardır tam da buna istinaden gereksiz ve tezat. kalın gözlük çerçeveli, armut göbekli, dinazor bir müdür yardımcısının sırf saçları uzun diye, dünyalar tatlısı biraz asi biraz mavi liseliye attığı tokat kadar anlamsız şaplaktır mesela. hem ne geçti eline müdür, kırmızı yanağından çevreye yayılan yaralanan bir kalp ve yediğin küfürlerden başka? git şimdi müdür! odana ve porno film arşivinde karı kız seyret ulan!
önünde tam şaplaklık bir kalça varsa, kısa süre izne çıkmış zihniyettir. şaplak attıran zihniyetle uyuşuyor da olabilirler. bırakınız atsınlar, attırsınlar. kalça bizim kalçamız mı?
birlikte olduğu her güzel kalçalı kadına şaplak atamayacağını anlaması gereken kişiye aittir.
bir gün orgazmın birinin orta yerinde suratına yerse o şaplağı görür ebesinin imam nikahlı eşini. **
şimdi efenim kadının kalçası illa dolgun diye şaplak atılır diyorsan, ben de sana şunu derim: kalçası bir çok kadının kalçasına bin basacak kalçalı herifler de var, biz de aynı şeyi tam boşalmak üzereyken yapsak olur mu?! bir kere estetikten, saygıdan uzak.
