evet. ihanet ediyoruz. hem de hiçbir zaman affedilemeyecek bir suç işliyoruz aslında. kendimizi, ne kendimiz affedebiliyoruz ne de bir başka biri. yağmur'u çok sevdiğimizi söylüyoruz. şemsiyesiz dolaşmıyoruz ama. güneş'i çok sevdiğimizi söylüyoruz. ömrümüz boyunca bir kez olsun güneşin doğuşuna ya da güneşin batışına şahit olmuyoruz. rüzgar'ı çok sevdiğimiz söylüyoruz. ilk esintide kapıyoruz tüm pencereleri. yüzümüzü camdan çıkarıp okşatmıyoruz rüzgara.
ve şimdi, birbirimizi çok sevdiğimizi söylüyoruz. işte bu sevgi beni çok korkutuyor...
